Μία χάρτινη κασετίνα δώρου με 3 μινιατούρες πάστας ελιάς 40 gr η κάθε μία. Ένα ιδανικό δώρο γεμάτο με τ’ αρώματα της Ελλάδος!
Περιέχει:
- μία συσκευασία 40 gr πάστας ελιάς Καλαμών
- μία συσκευασία 40 gr πικάντικης πάστας ελιάς Καλαμών
- μία συσκευασία 40 gr πάστας πράσινης ελιάς
ΙΣΤΟΡΙΑ ΑΠΟ ΧΡΥΣΑΦΙ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΟΪΟΝ
”Αμφορέας” ονομάζεται το Καλαματιανό μας ελαιόλαδο και η επιλογή του ονόματος δε θα μπορούσε να είναι πιο πετυχημένη. Ετυμολογικά προέρχεται από το επίρρημα αμφί (και από τις δύο πλευρές) και το ρήμα φέρω (κουβαλώ). Ουσιαστικά πρόκειται για το κατ’εξοχήν οβάλ αγγείο με τις αμφίπλευρες λαβές που γέμιζε με όλα τα υγρά προϊόντα του αρχαίου ελληνικού σπιτιού. Άκρατος οίνος και λάδι αποθηκεύονταν στους αμφορείς ολόκληρης της Μεσογείου μέχρι και την εποχή της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, περίπου μέχρι και τον 16ο αιώνα.
ΟΙ ΕΛΙΕΣ ΚΑΛΑΜΩΝ ΣΤΟ ΠΕΡΑΣΜΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ
Το ελαιόδεντρο της Καλαμάτας έχει ανακηρυχθεί από το 1980 σε ”Διατηρητέο Μνημείο της Φύσης” , σε μία προσπάθεια του ελληνικού κράτους ν’αναγνωριστεί η ιδιαίτερη σημασία του ως στοιχείο της κληρονομικής μας παράδοσης.
Ιστορικά, η καλλιέργεια της ελιάς υπολογίζεται ότι ξεκίνησε πριν από 7.000 χρόνια. Οι έρευνες παρουσιάζουν απολιθώματα ελιάς στον ελληνικό χώρο με την εντυπωσιακή ηλικία των 50.000 – 60.000 ετών. Σύμφωνα με τον μύθο,η θεά Αθηνά, για να ευχαριστήσει τους κατοίκους της πόλης της Αθήνας οι οποίοι έδωσαν το όνομα της θεάς στην πόλη τους, έκανε το πιο πολύτιμο δώρο: την πρώτη ελιά. Στην Ακρόπολη γεννήθηκε το πρώτο ελαιόδεντρο , κοντά στον ναό της. Έτσι, σηματοδότησε την αρχή της καλλιέργειας και συλλογής της ελιάς και του λαδιού της κλασικής Αθήνας. Στην Ακαδημία φυτεύθηκαν 12 ιερές ελιές και ο ιερός ελαιώνας τροφοδοτούσε με λάδι ως έπαθλο στους νικητές των Παναθηναίων.
Σε ό,τι αφορά ιδιαίτερα τις ελιές Καλαμών, παλυνολογικά δεδομένα αποκαλύπτουν ότι κατά τη Μυκηναϊκή περίοδο (1600-1100 π.Χ.) γίνεται εντατική καλλιέργεια ελαιόδενδρων στη Μεσσηνία. Ακόμη παλαιότερα ευρήματα πυρήνων ελιάς (κουκουτσιών) ανάγονται σχεδόν σε μία χιλιετία νωρίτερα ,καθώς χρονολογούνται από την εποχή της Μινωικής Κρήτης.
Η ελιά Καλαμών ανήκει στην οικογένεια Oleaceae και η βοτανική ονομασία της είναι Olea europaea. Ένα από τα χαρακτηριστικά των ειδών του γένους Olea sp. είναι η μακροζωία τους που μπορεί να ξεπεράσει και τα 100 χρόνια. Μάλιστα δε σταματά ή μειώνεται η παραγωγικότητα αυτών των δένδρων στην πορεία των ετών. Θεωρείται η μάνα της ελιάς και ονομάζεται αλλιώς Αετονυχιά Καλαμών. Πώς αλλιώς από την στιγμή που το επιμήκες σχήμα του ωοειδούς καρπού της μοιάζει με νύχι αετού;;
ΟΙ ΠΡΑΣΙΝΕΣ ΕΛΙΕΣ ΣΤΟ ΠΕΡΑΣΜΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ
Η πράσινη ελιά καλλιεργείται αποκλειστικά στην Χαλκιδική, κυρίως στην Νότια. Στην πραγματικότητα όμως ολόκληρη η περιοχή είναι ένα τοπίο που η σχέση του με την ελιά είναι άρρηκτη. Άρρηκτη και συνυφασμένη με την οικονομική και κοινωνική παράδοση.
Από τους ελληνιστικούς ακόμη χρόνους υπάρχουν τεκμηριωμένες αποδείξεις για την ελαιοκαλλιέργεια. Πραγματοποιούνταν με συνεχή τρόπο και δε σταμάτησε ούτε στους ρωμαϊκούς και παλαιοχριστιανικούς χρόνους. Τ’ανασκαφικά ευρήματα όπως τα λίθινα καπελόσχημα ελαιοτριβεία το επιβεβαιώνουν. Ο δεσμός των κατοίκων της Χαλκιδικής με την ελαιοκαλλιέργεια κρύβει ιστορία πολλών εκατονταετιών. Εντύπωση προκαλεί πως οι άνθρωποι αρχικά συνέθλιβαν τις ελιές είτε με μεγάλες πέτρες είτε με τα πόδια. Ο ξύλινος μοχλός που θέτει σε λειτουργία τους λίθινους κυλίνδρους, εμφανίστηκε αργότερα, την εποχή του χαλκού. Στην Όλυνθο του 4ου αιώνα, εκεί που κάθε χρόνο αναβιώνει η γιορτή της ελιάς από την δεκαετία του 1980, εντοπίζουμε το πρώτο δείγμα του πέτρινου χειροκίνητου μύλου. Είναι χαρακτηριστικός μάρτυρας της παραδοσιακής καλλιέργειας και παρόμοιος με αυτόν της Πομπηίας!
Και κατά την διάρκεια του μεσαίωνα όμως και σε όλο το εύρος των πέτρινων χρόνων της Τουρκοκρατίας, η Χαλκιδική δεν έπαψε στιγμή να καλλιεργεί τις μεγαλόσχημες, καταπράσινες ελιές της. Και σ’ ελαιώνες που χαρακτηρίζονται από πολυποικιλία. Αποτελούνταν δηλαδή όχι μόνο από ελαιόδεντρα, αλλά αλλά και από άλλες καλλιέργειες όπως για παράδειγμα δημητριακά. Με αυτόν τον τρόπο το έδαφος αναζωογονούνταν και εμφάνιζε πλούτο στα θρεπτικά της συστατικά των καρπών της. Είναι χαρακτηριστικό πως ασβέστιος, σίδηρος και ω3 λιπαρά οξέα περιέχονται σε μεγάλα ποσοστά. Και από την άλλη, τα συνολικά λιπαρά είναι πολύ λιγότερα σε σύγκριση με άλλες ποικιλίες ελιάς.