Η αρχαία ελληνική ποικιλία! Οι ελιές που εντυπωσιάζουν με το μέγεθος, το χρώμα και την ελαφρά λεμονάτη γεύση τους. Σκληρή υφή, ελαφρά χαρακτή στην επιφάνειά τους και ιδανική για όσους αγαπούν τις ελιές με την σκληρή επιφάνεια.
ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ ΤΗΣ ΑΥΘΕΝΤΙΚΗΣ ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΕΛΙΑΣ
Μας έρχονται από το μακρινό αρχαίο παρελθόν της τότε Ελλάδος και το επίκεντρο της εποχής, την Αργολίδα. Η αρχαία ελληνική πόλη ”Αργολίς” στο νησί του Πέλοπα, την Πελοπόννησο, γέννησε ήρωες. Έτσι και οι δαμασκηνοελιές δε θα μπορούσαν παρά ν’απευθύνονται μόνο σε ήρωες. Γι’ αυτό άλλωστε αποκαλούνται και διαφορετικά ως οι ”ελιές των ηρώων”!
ΙΣΤΟΡΙΑ ”ΑΠΟ ΧΡΥΣΑΦΙ” ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΟЇΟΝ
Η Αργολίς που πήρε τ’όνομά της από τον πανόπτη Άργο, που φύλαγε την Ιώ, και η οποία μεταμορφώθηκε από τον ερωτευμένο Δία σε αγελάδα για να γλυτώσει την μήνη της ζηλιάρας Ήρας όταν έφτασαν τα νέα στ’αυτιά της. Η Αργολίς που φύλαξε στον κόρφο της το βασίλειο των Μυκηνών, σχεδόν αλώβητο από το πέρασμα του χρόνου μέχρι σήμερα. Και τέλος, οι Μυκηναίοι που χρωστούν τ’όνομά τους στο παραπονεμένο μουγκρητό της αγελάδας Ιούς ( «Μυκήνες» από το ρήμα μυκάομαι = μουγκρίζω σαν αγελάδα).
Φαίνεται λοιπόν πως η καλλιέργεια των δαμασκηνοελιών ξεκίνησε από την 2η χιλιετία π.Χ. Όταν ο Αγαμέμνονας ζούσε την ήρεμη και πολυτελή ζωή του. Στα περίφημα γεύματα του ανακτόρου προσέφερε στους συνδαιτημόνες του, άκρατο οίνο κι ελιές! Και ήταν σ’ένα από αυτά τα γεύματα που πήρε την απόφαση να υπερασπιστεί την τιμή του αδελφού του, Μενελάου και να ξεκινήσει τον Τρωικό Πόλεμο εκστρατεύοντας κατά των Τρώων. Και λέγεται πως όταν ο Τρωικός πόλεμος έληξε, ο πάντα σταθερός, επίμονος και καρτερικός Αγαμέμνων (τ’ όνομα προέρχεται από τις λέξεις «άγαν» και «μέμνων» που σημαίνει πολύ σταθερός), τότε συνειδητοποίησε απογοητευμένος πως χάθηκαν οι ζωές των Αχαιών ”για ένα πουκάμισο αδειανό, για μιαν Ελένη, ”. Επέστρεψε στην πατρίδα του, και μη γνωρίζοντας τί τον περίμενε, ζήτησε τις αγαπημένες του ελιές να συνοδεύσουν το γεύμα του.
Η ”Ορχάς Ελαία” του 2000 π.Χ. , ωριμάζει στο πέρασμα των ετών επιβεβαιώνοντας την πεποίθηση πως στο πέρασμα των ετών η γεύση των θησαυρών της γης μεστώνει. Μεστώνει κι εξελίσσεται ώστε να προσφέρει μία πανδαισία αρωμάτων, νοστιμιάς και ιστορίας στους ουρανίσκους μας!