Η αρχαία ελληνική ποικιλία, λιαστή και σε ανάλατη μορφή! Οι ελιές που εντυπωσιάζουν με το μέγεθος, το χρώμα και την δυνατή γεύση τους. Η επεξεργασία γίνεται με φυσικό τρόπο, αφήνοντας τις ελιές μας να ”λιαστούν” για ν’ αφαιρεθούν τα υγρά τους. Έτσι, η γεύση τους είναι πιο συγκεντρωμένη και μεστή!
Επιπλέον πλεονέκτημα είναι πως διατηρούνται για μήνες ως έχουν . Απλά προσθέτουμε λίγο λάδι ,αν νιώσουμε την σάρκα τους από κρουστή να γίνεται σκληρή.
ΘΡΕΠΤΙΚΑ ΣΥΣΤΑΤΙΚΑ ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΕΛΙΑΣ
Η αίσθηση στο στόμα είναι σαν να τρώμε μία εξαιρετική ποικιλία κρέατος με τα θρεπτικά συστατικά όμως μιας ωμοφαγικής διατροφής! Μέταλλα και ιχνοστοιχεία όπως το ασβέστιο, ο χαλκός, ο σίδηρος, το μαγγάνιο και ο ψευδάργυρος περιέχονται σε μεγάλες ποσότητες. Επίσης, πολύ σημαντικές είναι και οι αντιοξειδωτικές ουσίες που μειώνουν το οξειδωτικό στρες. Υδροξυτυροσόλη, τυροσόλη, ελευρωπαΐνη, ελαιοκανθάλη και σκουαλένιο, εφοδιάζουν τον οργανισμό μας καταναλώνοντας μόλις 5 δαμασκηνοελιές ημερησίως!
ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ ΤΗΣ ΑΥΘΕΝΤΙΚΗΣ ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΕΛΙΑΣ
Μας έρχονται από το μακρινό αρχαίο παρελθόν της τότε Ελλάδος και το επίκεντρο της εποχής, την Αργολίδα. Η αρχαία ελληνική πόλη ”Αργολίς” στο νησί του Πέλοπα, την Πελοπόννησο, γέννησε ήρωες. Έτσι και οι δαμασκηνοελιές δε θα μπορούσαν παρά ν’ απευθύνονται μόνο σε ήρωες. Γι’ αυτό άλλωστε αποκαλούνται και διαφορετικά ως οι ”ελιές των ηρώων”!
ΙΣΤΟΡΙΑ ”ΑΠΟ ΧΡΥΣΑΦΙ” ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΟЇΟΝ
Η Αργολίς που πήρε τ’ όνομά της από τον πανόπτη Άργο, που φύλαγε την Ιώ, και η οποία μεταμορφώθηκε από τον ερωτευμένο Δία σε αγελάδα για να γλυτώσει την μήνη της ζηλιάρας Ήρας όταν έφτασαν τα νέα στ’ αυτιά της. Η Αργολίς που φύλαξε στον κόρφο της το βασίλειο των Μυκηνών, σχεδόν αλώβητο από το πέρασμα του χρόνου μέχρι σήμερα. Και τέλος, οι Μυκηναίοι που χρωστούν τ’ όνομά τους στο παραπονεμένο μουγκρητό της αγελάδας Ιούς ( «Μυκήνες» από το ρήμα μυκάομαι = μουγκρίζω σαν αγελάδα).
Φαίνεται λοιπόν πως η καλλιέργεια των δαμασκηνοελιών ξεκίνησε από την 2η χιλιετία π.Χ. όταν ο Αγαμέμνονας ζούσε την ήρεμη και πολυτελή ζωή του. Στα περίφημα γεύματα του ανακτόρου προσέφερε στους συνδαιτημόνες του, άκρατο οίνο κι ελιές! Και ήταν σ’ ένα από αυτά τα γεύματα που πήρε την απόφαση να υπερασπιστεί την τιμή του αδελφού του, Μενελάου και να ξεκινήσει τον Τρωικό Πόλεμο εκστρατεύοντας κατά των Τρώων. Και λέγεται πως όταν ο Τρωικός πόλεμος έληξε, ο πάντα σταθερός, επίμονος και καρτερικός Αγαμέμνων (τ’ όνομα προέρχεται από τις λέξεις «άγαν» και «μέμνων» που σημαίνει πολύ σταθερός), τότε συνειδητοποίησε απογοητευμένος πως χάθηκαν οι ζωές των Αχαιών ”για ένα πουκάμισο αδειανό, για μιαν Ελένη, ”. Επέστρεψε στην πατρίδα του, και μη γνωρίζοντας τί τον περίμενε, ζήτησε τις αγαπημένες του ελιές να συνοδεύσουν το γεύμα του.
Η ”Ορχάς Ελαία” του 2000 π.Χ. , ωριμάζει στο πέρασμα των ετών επιβεβαιώνοντας την πεποίθηση πως στο πέρασμα των ετών η γεύση των θησαυρών της γης μεστώνει. Μεστώνει κι εξελίσσεται ώστε να προσφέρει μία πανδαισία αρωμάτων, νοστιμιάς και ιστορίας στους ουρανίσκους μας!