Αγουρέλαιο Μεσσηνίας Belia 1 l

  Ένα εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο οξύτητας 0,3 που μας έρχεται από την Καλαμάτα. Απαράμιλλο άρωμα. Αξέχαστη γεύση. Πλούσιο σε πολύτιμες πολυφαινόλες και εξαιρετικά χαμηλή οξύτητα (<0,3%) και με βαθύ, διαυγές σκουροπράσινο χρώμα.

  Το εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδό Beliá έχει μεσαίας έντασης φρουτώδες άρωμα  και απόλυτα ισορροπημένη παρουσία των πικρών και πικάντικων στοιχείων που θα πρέπει να έχει ένα ανώτερο ελαιόλαδο. Φρεσκοκομμένο γρασίδι, άγρια ρίγανη και θυμάρι, τσάϊ του βουνού και λεμόνι είναι οι γεύσεις που συμπληρώνουν το ευχάριστο και διαρκές “αποτύπωμα” που αφήνει στις αισθήσεις μας.

Οι ελιές μαζεύονται με το χέρι την κατάλληλη εποχή, συνήθως τέλη Οκτωβρίου – αρχές Νοεμβρίου, μόλις αρχίζουν να “μωβίζουν”. Η μεταφορά τους στο διφασικό ελαιοτριβείο και η ψυχρή έκθλιψή τους (σε θερμοκρασία που δε ξεπερνά ποτέ τους 25°C) σε ελαιόλαδο γίνεται άμεσα, εντός της ίδιας ημέρας. Με αυτό τον τρόπο πετυχαίνεται η πολύ χαμηλή οξύτητά του (σχεδόν πάντα <0,3%) αλλά διατηρείται αναλλοίωτη η υψηλή συγκέντρωση των πολύτιμων φαινολών, τα φυσικά συστατικά του ελαιολάδου που το κάνουν τόσο ωφέλιμο για τον άνθρωπο και την υγεία του χάρη στη αντιοξειδωτικές και αντιφλεγμονώδεις ιδιότητές τους.

ΙΣΤΟΡΙΑ  ΑΠΟ ΧΡΥΣΑΦΙ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΟΪΟΝ

  Το ελαιόλαδό Beliá (προφέρεται μπε-λιά), είναι μία σύνθετη λέξη. Από το γράμμα Β της λέξης Βιολογική και τη λέξη Ελιά. Παράγεται αποκλειστικά από Κορωνέικες ελιές. Και αυτό διότι παρά την χαμηλή τους ποσοτική απόδοση, είναι από τις ελάχιστες ποικιλίες ελιάς (εάν όχι η μοναδική) η οποία θα διατηρήσει αναλλοίωτο το φρουτώδες, πλούσιο άρωμα του ελαιολάδου που δίνει έως την τελευταία ημέρα της ημερομηνίας ανάλωσής του ώστε να μπορείτε να το απολαύσετε όλο, έως την τελευταία σταγόνα.

Ο ιδιόκτητος ελαιώνας της οικογένειας Στρατικοπούλου, της προσφέρει απλόχερα τον πολύτιμο καρπό του για δεκαετίες. Δάσκαλος στο επάγγελμα αλλά κυρίως παθιασμένος ελαιοπαραγωγός, ο Νίκος Στρατικόπουλος και η κόρη του Μπέττυ (πιστοποιημένη γευσιγνώστρια ελαιολάδου), φροντίζουν αυτόν τον σχετικά νέο ελαιώνα (μόλις 50 ετών περίπου) όχι γιατί χρειάζεται αλλά γιατί αγαπούν τον τόπο τους και τη γη τους.Με βαθύ σεβασμό στη συσσωρευμένη γνώση γενεών, την εξειδικευμένη καθοδήγηση έμπειρων γεωπόνων αλλά κυρίως με απόλυτη αφοσίωση στην προστασία του περιβάλλοντος, αυτοί οι δύο άνθρωποι παράγουν το ασυναγώνιστο ελαιόλαδο Beliá εδώ και πολλά χρόνια.

ΛΑΔΙ ΚΑΙ ΜΕΣΣΗΝΙΑ

   Στην περιοχή βέβαια όπου η εξαγωγή λαδιού μαρτυρείται από την εποχή του Αγαμέμνονα και του Νέστορα, τί διαφορετικό θα μπορούσε να ισχύει; Οι γραπτές μαρτυρίες που μας έρχονται από τις πινακίδες της Γραμμικής Β’ που φανερώθηκαν στις Μυκήνες πιστοποιούν το πασιφανές. Το ελαιόλαδο για τους Πελοποννήσιους ήταν συνυφασμένο με την θρησκευτική, εμπορική και βιοτεχνική δραστηριότητα. Γι’ αυτό και στις πινακίδες τους δε χαράσσουν μόνο ένα ιδεόγραμμα, αυτό του  ελαιόδεντρου αλλά ουσιαστικά όλα τα στάδια της παραγωγικής διαδικασίας : ελαιόδεντρο ─ ελαιόκαρπος─ ελαιόλαδο.

     Και οι ανασκαφές στο Παλάτι του Νέστορα ωστόσο, το επιβεβαιώνουν. Οι λόφοι γύρω από το ανάκτορο είναι γεμάτοι ελαιώνες που εφοδιάζαν τους αμφορείς με λάδι και μάλιστα αρωματικό! Και ήταν αυτό το λάδι που αποτελούσε τον βασικό πυλώνα της εμπορικής δραστηριότητας. Ως εκ τούτου,το αποθήκευαν σ’ αίθουσες σημαντικές. Δίπλα στην αίθουσα του θρόνου έμπαινε ο ”θησαυρός”, σε μεγάλα εντυπωσιακά πιθάρια. Και όσο πολύτιμο ήταν για την ζωή και καθημερινότητά τους, τόσο τιμωρητικό απεδείχθη καθώς η μεγάλη φωτιά που ξέσπασε και κατέστρεψε το παλάτι το 1200 π.Χ. δε θα εξαπλωνόταν τόσο χωρίς τις τεράστιες ποσότητες του ελαιολάδου που φυλάσσονταν στις αποθήκες.

   Και είναι τέλος, αυτά που μας κληροδότησε ο Στράβων, ο αρχαίος Έλληνας ιστορικός, φιλόσοφος και..γεωγράφος! Στα «Γεωγραφικά» του (βιβλίο Η, κεφ 5.6), έχει διασώσει την περιγραφή της Μεσσηνίας από τον Ευριπίδη ως «Καλλίκαρπο»: