Οι μικρές μαύρες ελιές της Αμφίσσης σε ανάλατη μορφή! Γνωστές για το λαμπερό μαύρο τους χρώμα αλλά κυρίως για την γλυκιά τους γεύση! Η πολύ χαμηλή περιεκτικότητά τους σε αλάτι τις κάνει να ξεχωρίζουν και ν’ αποτελούν μία από την πιο διάσημη κατηγορία ελιάς ανά τον κόσμο!
Όταν συλλέγονται στα μέσα Νοεμβρίου έως τα μέσα Ιανουαρίου είναι άγουρες και ανοιχτόχρωμες. Είναι η εποχή που αυτές οι πράσινες ─αρχικά ─ ελιές εμβαπτίζονται σε διάφορα αλκαλικά διαλύματα. Ένα από αυτά είναι κυρίως η καυστική σόδα. Οξειδώνονται με την χρήση ατμοσφαιρικού αέρα και ενώ στο τέλος προστίθεται γλυκονικός σίδηρος για να γυαλίσει η ελι. Έπειτα κλείνονται σε κονσερβοποιημένα δοχεία που αποστειρώνονται στου 120 βαθμούς Κελσίου, ακολουθώντας όλους τους κανόνες υγιεινής.
Θα την βρείτε και με την όχι και τόσο επαινετική ονομασία ”κονσερβοελιά” λόγω του γεγονότος ότι αποτελούσε το πρώτο επιτραπέζιο είδος ελιάς που εξάγονταν . Ως εκ τούτου, κονσερβοποιούνταν για να παραμείνει φρέσκια κατά την μεταφορά της στα πέρατα του κόσμου.
Το μέγεθός της είναι τέτοιο που την κατατάσσει στην κατηγορία των μικρών ελιών. Είναι επίσης γνωστές ως “California ripped olives».
Αποστέλλονται σε αεροστεγώς κλεισμένη συσκευασία ώστε να κρατούν καλά φυλαγμένη όλη την φρεσκάδα τους ακόμη και όταν πρόκειται να διανύσουν μεγάλη απόσταση!
ΙΣΤΟΡΙΑ ”ΑΠΟ ΧΡΥΣΑΦΙ” ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΟЇΟΝ
Ο ελαιώνας της Άμφισσας κατατάσσεται στους παλαιότερους ελαιώνες της χώρας μας με ιστορία 3000 ετών. Καταλαμβάνει μια έκταση 55.000 στρεμμάτων με περίπου 1.100.000 δέντρα. Τα περισσότερα από αυτά είναι μεγάλης ηλικίας (περίπου το 70% των ελαιόδεντρων είναι ηλικίας άνω των 150 ετών).
Ιστορικά και μυθολογικά η περιοχή παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον για επίσκεψη. Διαμέσου του Ελαιώνα διέρχεται το αρχαίο μονοπάτι που οδηγεί στο Μαντείο των Δελφών. Επίσης,κάτω από τη περιοχή του Χρισσού βρισκόταν στην αρχαιότητα ο Ιππόδρομος των Δελφών όπου διεξάγονταν τα Πύθια, αγώνες με πανελλήνια εμβέλεια. Στη σημερινή εποχή ένα μεγάλο μέρος του ελαιώνα αποτελεί τμήμα του δελφικού τοπίου και προστατεύεται από την UNESCO ως τόπος παγκόσμιας κληρονομιάς.