Φιδές ”Ευτυχία” 500 γραμμάρια

Τα ζυμαρικά ΄΄Ευτυχία΄΄ ξεκίνησαν την παρασκευή τους σ΄ ένα μικρό, οικογενειακό εργαστήριο παραδοσιακών ζυμαρικών στην Πέλλα. Συνέδεσαν τ’ όνομά τους με την παράδοση και την αγνότητα των προϊόντων τους. Είναι μοναδικά τόσο στην γεύση όσο και στην ποιότητά τους, θυμίζοντας τα χειροποίητα ζυμαρικά της γιαγιάς.

  O φιδές της  ‘Ευτυχίας” , παρασκευάζεται μόνο από αγνά υλικά  όπως σιμιγδάλι 100% , φρέσκα αυγά και αλάτι.

ΙΣΤΟΡΙΑ ΑΠΟ ΧΡΥΣΑΦΙ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΟЇΟΝ

Πίσω από τ’ όνομα των χειροποίητων ζυμαρικών ”Ευτυχία ΄΄, υπάρχει μία λέξη πολυσυζητημένη. Μία λέξη που  αποτέλεσε την πηγή  που γέννησε τις πιο πολλές συζητήσεις της αρχαίας αλλά και της νεότερης Ελλάδας!

Ευτυχία λέξη σύνθετη που προκύπτει από την ένωση του επιρρήματος ”ευ” ( =καλά) και του ρήματος ”τυγχάνω” (=έχω τύχη) . Στο προφανές περιγράφει τον άνθρωπο που έχει καλή τύχη. Στο λιγότερο προφανές αποτυπώνει την ικανοποίηση σώματος και ψυχής από την επίτευξη στόχων. Κι όταν μιλάμε για στόχους, μιλάμε μάλλον για τους μικρούς καθημερινούς στόχων που φέρνουν κοντά μας και τους πιο μεγάλους.

ΠΛΑΤΩΝΑΣ, ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ,  ΣΩΚΡΑΤΗΣ ΚΑΙ Η ”ΕΥΤΥΧΙΑ”

Ο Πλάτωνας πάντως, ο πιο γνωστός μαθητής του δίκαιου Σωκράτη και δάσκαλος του πολυγραφότατου Αριστοτέλη, μας μιλάει για μία άλλη ευτυχία. Μία ευτυχία πιο βαθιά και πιο ουσιαστική. Καθισμένος κάτω από το δέντρο της  «Μεγάλης Κυρίας», της Ιερής Ελιάς που ήταν το αγαπημένο του απ’ όλα της Ακαδημίας στην Ιερά Οδό, δίδασκε στον μικρό Αριστοτέλη. Του μιλούσε για  την ευτυχία που ζει παρέα με την αρετή, την σοφία και την δικαιοσύνη. Που αν δεν υπάρχει αξιακό σύστημα στην ψυχή και στον νου του ανθρώπου, δύσκολα θα μπορέσει όχι απλά να βιώσει την ευτυχία αλλά έστω και να την προσεγγίσει.

Με τέτοια ερεθίσματα, λίγη εντύπωση μας προκαλεί πως λίγα χρόνια αργότερα, ο ενήλικας πια Αριστοτέλης γράφει τα Ηθικά Νικομάχεια. Και με την σειρά του δίνει κι αυτός φτερά στα όνειρα του εννιάχρονου Μ. Αλεξάνδρου διδάσκοντάς του μέσα από την Ιλιάδα, το ήθος και την ψυχή του Αχιλλέα και των Ομηρικών ηρώων.

Στην πιο απλοϊκή μορφή, στην πιο σύντομη κατάκτηση της πολυπόθητης ευτυχίας, από τις προσεγγίσεις του  Σωκράτη μέχρι αυτές του Νίτσε, ένας είναι ο κοινός τόπος . Αυτός που θέλει τις μικρές στιγμές της ευφορίας, του μοιράσματος, της ψυχικής και σωματικής ικανοποίησης να κρύβουν ευτυχία. Και η στιγμή που ευφραίνεται η αίσθηση της όσφρησης κρύβει ευτυχία. Και της γεύσης. Ίσως έτσι λοιπόν κατανοούμε απόλυτα την επιλογή ενός τέτοιου ονόματος για ένα σύνολο προϊόντων που κρύβουν στην γεύση, στ’ αρώματα και στην αγνότητά τους, την ευτυχία!