Λουκούμια με Γεύση Αμύγδαλο και Μαστίχα! Ένα πεντανόστιμο λουκούμι με διαφορετική γεύση σε συσκευασία με απεικόνιση των ανεμόμυλων της Χίου, ιδανικό για δώρο που θυμίζει Ελλάδα!
Το 2013, η ιστορία της εταιρείας Μιχαηλίδη ξεκίνησε με τον κ. Θάνο Μιχαηλίδη να αντιλαμβάνεται την ανάγκη για αυθεντική ποιότητα στον κόσμο των λουκουμιών. Βασιζόμενος σε αυτήν την επίγνωση, δημιούργησε ένα εργαστήριο που συνδυάζει την παράδοση με την καινοτομία, παράγοντας λουκούμια, σιροπιαστά και πολλά άλλα γλυκίσματα υψηλής ποιότητας.
Με τη σταθερή δέσμευση την ποιότητα των υλικών και την αριστεία στην εκτέλεση, οι άνθρωποι της εταιρείας δεν παράγουν απλώς προϊόντα, αλλά δημιουργούν μια εμπειρία γεύσης. Κάθε προϊόν αποτελεί αποτέλεσμα συνεχούς εξέλιξης, ενώ διατηρούν σταθερή υποστήριξη προς τα υψηλότερα πρότυπα ποιότητας και ασφάλειας.
ΙΣΤΟΡΙΑ ”ΑΠΟ ΧΡΥΣΑΦΙ” ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΟЇΟΝ
Ήταν Αύγουστος του 1922 όταν ο καπνός από την φλεγόμενη προκυμαία της Σμύρνης, μαρτυρούσε στ’ απέναντι νησιά του Αιγαίου, την τραγωδία που εκτυλισσόταν στην αρχόντισσα του τότε μικρασιατικού κόσμου. Περνώντας απέναντι, όσοι σώθηκαν από το μένος της σφαγής, κατάφεραν να κουβαλήσουν μαζί τους πέρα από τον πόνο και την λαχτάρα για μία νέα ζωή και κομμάτια του πολιτισμού τους. Η τέχνη του λουκουμιού , που είχε ήδη ξεκινήσει δειλά− δειλά από το 1822, ήταν ένα από αυτά.
Είναι ίσως το γλύκισμα με την μεγαλύτερη ιστορία που προφανώς λίγο μπορούσε να την φανταστεί ακόμη και ο εμπνευστής του, ο Χατζή Μπεκίρ. Ο ζαχαροπλάστης του σουλτάνου επινόησε το λουκούμι στην προσπάθειά του να σώσει το κεφάλι του από τον οργισμένο σουλτάνο . Κι ευτυχώς, από μία άποψη, που ο σουλτάνος έσπασε το δόντι του από εκείνη την σκληρή καραμέλα, ένα απόγευμα στ’ ανάκτορα της Κωνσταντινούπολης κι έτρεξε ο Χατζής να ρίξει μέσα στο καζάνι νερό, αλεύρι, ζάχαρη και ροδόνερο για να φτιάξει το μείγμα του. Και αφού το ανακάτευε για ώρες, το έστρωσε σε μία επίπεδη επιφάνεια στρωμένη με αμυγδαλέλαιο. Έπειτα, το έκοψε σε κομματάκια, το πασπάλισε με ζάχαρη και το προσέφερε τρέμοντας από τον φόβο στον σουλτάνο του. Ήταν η στιγμή που αναστέναξε με ανακούφιση όταν τον είδε να κλείνει τα μάτια του από την ευχαρίστηση της γεύσης.
Από την στιγμή που ξεμπάρκαρε το λουκούμι στα νησιά του Αιγαίου, πέρασαν πολλά χρόνια. Στο πέρασμα αυτών, έγινε το χαρακτηριστικό γλύκισμα της πρωτεύουσας των Κυκλάδων, της Σύρου. Δεν έφυγε ποτέ δίπλα από τον ελληνικό καφέ των ορθόδοξων μοναστηριών, ενώ έγινε αναπόσπαστο τμήμα της πολιτιστικής και κοινωνικής κουλτούρας του ελληνικού πληθυσμού. Συνόδευε όχι μόνο το καθημερινό καφεδάκι αλλά και τους γάμους, τις γιορτές και τα μνημόσυνα.
ΛΟΥΚΟΥΜΙ ΚΑΙ UNESCO ΩΣ ΣΤΟΙΧΕΙΟ ΑΥΛΗΣ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗΣ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑΣ
Και ήταν πάλι Αύγουστος του 2009, όταν η UNESCO , εντάσσει το λουκούμι στον κατάλογο της άυλης πολιτιστικής κληρονομιάς της. Εκεί, περιέγραφε αυτόν τον μικρό, χιονισμένο θησαυρό, ως ”γλύκισμα που φτιάχνουμε από νερό πηγής, ζάχαρη και άμυλο”. Έπειτα μπορούμε να προσθέσουμε άρωμα, χρώμα και ξηρούς καρπούς. Έτσι, προκύπτει η ποικιλία γεύσεων κι έτσι βρίσκει αναγνώριση ο ιδιαίτερος ρόλος του σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής του Έλληνα.