Ελιές Πράσινες Χαλκιδικής Με Πάστα Σκόρδου 1 Κιλό

Η διάσημη ελιά Χαλκιδικής γεμιστή με πάστα σκόρδυ! Καλλιεργείται αποκλειστικά στην Χαλκιδική και συνδυάζει εκπληκτικά την λεμονάτη γεύση της με την πολύ νόστιμη-και όχι τόσο ισχυρή- γεύση της πάστας σκόρδου. Το καταπράσινο χρώμα της είναι τόσο ζωντανό, σαν να βρίσκεται ακόμη στο κλαδί του ελαιόδεντρου! 

Κρατήστε μία θέση για την ιδιαίτερη αυτή ελιά της Χαλκιδικής στο τραπέζι σας.  Συνοδεύστε με αυτήν το ούζο ή το τσίπουρό σας κι έχετε έναν μεζέ 2 σε 1! Απολαύστε την μοναδική γεύση της, προσλαμβάνοντας ταυτόχρονα και όλα τα ευεργετικά θρεπτικά συστατικά της πάστας σκόρδου.  Οι βιταμίνες Β1, Β2, Β3,ασβέστιο, σίδηρο, φώσφορο και σελήνιο. προσφέρονται πλουσιοπάροχα μέσα από αυτόν τον καρπό.

ΙΣΤΟΡΙΑ ”ΑΠΟ ΧΡΥΣΑΦΙ” ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΟЇΟΝ

Καλλιεργείται αποκλειστικά στην Χαλκιδική, κυρίως στην Νότια. Στην πραγματικότητα όμως ολόκληρη  η περιοχή είναι ένα τοπίο που η σχέση του με την ελιά είναι άρρηκτη κσι συνυφασμένη με την οικονομική και κοινωνική παράδοση.

  Από τους ελληνιστικούς ακόμη χρόνους υπάρχουν τεκμηριωμένες αποδείξεις για την ελαιοκαλλιέργεια. Πραγματοποιούνταν με συνεχή τρόπο  και δε σταμάτησε ούτε στους ρωμαϊκούς και παλαιοχριστιανικούς χρόνους. Τ’ ανασκαφικά ευρήματα όπως τα λίθινα καπελόσχημα ελαιοτριβεία, επιβεβαιώνουν πως ο δεσμός των κατοίκων της Χαλκιδικής με την ελαιοκαλλιέργεια κρύβει ιστορία πολλών εκατονταετιών. Εντύπωση προκαλεί πως  οι  άνθρωποι αρχικά  συνέθλιβαν τις ελιές είτε με μεγάλες πέτρες είτε με τα πόδια. Ο ξύλινος μοχλός που θέτει σε λειτουργία τους λίθινους κυλίδρους, εμφανίστηκε αργότερα, την εποχή του χαλκού. Στην Όλυνθο του 4ου αιώνα, εκεί που κάθε χρόνο αναβιώνει η γιορτή της ελιάς από την δεκατία του 1980, εντοπίζουμε το πρώτο δείγμα του πέτρινου χειροκίνητου μύλου. Είναι χαρακτηριστικός μάρτυρας της παραδοσιακής καλλιέργειας και παρόμοιος με αυτόν της Πομπηίας!

Και κατά την διάρκεια του μεσαίωνα όμως και σε όλο το εύρος των πέτρινων χρόνων της Τουρκοκρατίας, η Χαλκιδική δεν έπαψε στιγμή να καλλιεργεί τις μεγαλόσχημες, καταπράσινες ελιές της. Και σ’ ελαιώνες που χαρακτηρίζονται από πολυποικιλία. Αποτελούνταν δηλαδή όχι μόνο από ελαιόδεντρα, αλλά αλλά και από άλλες καλλιέργειες όπως για παράδειγμα δημητριακά. Με αυτόν τον τρόπο το έδαφος αναζωογονούνταν και εμφάνιζε πλούτο στα θρεπτικά της συστατικά των καρπών της. Είναι χαρακτηριστικό πως  ασβέστιος, σίδηρος και ω3 λιπαρά οξέα περιέχονται σε μεγάλα ποσοστά. Και από την άλλη, τα συνολικά λιπαρά είναι πολύ λιγότερα σε σύγκριση με άλλες ποικιλίες ελιάς.