Ρίγανη σε πανέμορφη συσκευασία δώρου. Η συσκευασία είναι γυάλινη ενώ κλείνει με καπάκι ασφαλείας ώστε να διατηρηθούν αναλλοίωτες όλη η μυρωδιά και η φρεσκάδα του βοτάνου.
Όταν μυρίζει Ελλάδα, μυρίζει ρίγανη. Το Ορίγανον το κοινόν ή κατά την επίσημη λατινική σημασία του, το Origanum vulgare είναι μία αρωματική θαμνώδης και πολυετής πόα που αποτελεί ίσως την πιο χαρακτηριστική εικόνα φυτού στην ελληνική χλωρίδα.
ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΕΣ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ ΡΙΓΑΝΗΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟ
Ο Ιπποκράτης χρησιμοποιούσε την ρίγανη ως αντισηπτικό ενώ η μαγική δράση της στην θεραπεία των διαταραχών της αναπνευστικής οδού, είναι χαρακτηριστική! Είναι πλούσια σε βιταμίνη C, Ε, Κ, μαγνήσιο, ψευδάργυρο, κάλιο, νιασίνη, φώσφορο, σίδηρο, καθώς και σε β-καροτίνη.
Αξιοσημείωτο είναι επίσης πως πέρα από καρύκευμα στο φαγητό, έχει αντισπασμωδικές κι εφιδρωτικές ιδιότητες. Έχει επίσης εξαιρετική δράση κατά του βήχα καθώς μαλακώνει τον λαιμό μας. Ακόμη, διευκολύνει την πέψη καθώς έχει ιδιαίτερες χωνευτικές ιδιότητες ενώ είναι κατάλληλη για όσους έχουν μειωμένη όρεξη.
Συμβάλλει επίσης στην καταπολέμηση των διαταραχών του γαστρεντερικού σωλήνα, των πόνων της περιόδου και των διαταραχών της ουροφόρου οδού. Επιπλέον,με τοπική εφαρμογή μπορεί να βοηθήσει στην αντιμετώπιση ορισμένων δερματικών παθήσεων, όπως η ακμή και η πιτυρίδα! Τέλος, μεγάλη η συμβολή της και στην ατονία καθώς μας γεμίζει μ’ενέργεια.
ΙΣΤΟΡΙΑ ΑΠΟ ”ΧΡΥΣΑΦΙ” ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΟЇΟΝ
Ρίγανη από το ”ορίγανος΄΄ που ετυμολογικά είναι σύνθετη λέξη του ουσιαστικού ”όρους” και του ρήματος ”γανόω” που σημαίνει φωτίζω, λαμπρύνω. Η ρίγανη έδινε λάμψη στα τυχερά βουνά που φιλοξενούσαν τον θάμνο της και χαρά στους ανθρώπους. Δεν είναι τυχαίο λοιπόν που στην Αρχαία Ελλάδα την χρησιμοποιούσαν για να φτιάχνουν τα στεφάνια των γαμήλιων τελετών. Έφερνε την ευτυχία , όπου κι αν την χρησιμοποιούσαν!
Η Αφροδίτη ήταν η δημιουργός της. Την ονόμασε ”βότανο της ευτυχίας” και μοίρασε το δώρο της απλόχερα στους ανθρώπους. Εκείνοι την έριχναν στο λουτρό τους, έκαναν μασάζ στο πρόσωπό τους και έφτιαχναν το ριγανέλαιο για τα κρυώματα της εποχής. Μέχρι και ο Αριστοτέλης, αφήνει κάποια στιγμή την εμπειρική προσέγγιση στα ΄΄Ηθικά Νικομάχεια΄΄ και στα ΄΄Πολιτικά΄΄ του για να σχολιάσει πως παρατήρησε την θεραπεία ενός κατσικιού : τραυματίστηκε από βέλος και μόλις άρχισε να τρώει ρίγανη, η πληγή του έκλεισε!
Η λαογραφική παράδοση της νεότερης Ελλάδος, θέλει τις νοικοκυρές να ραίνουν με ρίγανη τα σπιτικά τους για να διώξουν τα κακά πνεύματα. Τα Χριστούγεννα, οι Καλικάντζαροι τα έβρισκαν σκούρα όταν την μύριζαν και άφηναν τις σκανταλιές τους για τα νοικοκυριά που δεν είχαν προλάβει να την χρησιμοποιήσουν!