Κουκιά Λαρίσης 500 γραμμάρια

Κουκιά τ’ Αρχαία Ελληνικά! Από την Αρχαία Ελλάδα μέχρι σήμερα, τα κουκιά αποτελούν ίσως το πιο χαρακτηριστικό ελληνικό όσπριο που κερδίζει πίσω την χαμένη του αίγλη, όλο και περισσότερο.

Σε ό,τι αφορά τα θρεπτικά τους συστατικά,αποτελούν μία ιδιαίτερα πλούσια πηγή φυτικής πρωτεΐνης, και εναλλακτική λύση της κατανάλωσης κρέατος. Επίσης, λειτουργούν ως κορυφαία αντιοξειδωτικά με το πιο ωφέλιμο σημείο τους να συγκεντρώνεται  κυρίως στο σκούρο μέρος του κελύφους τους.

Ενδεικτικά αναφέρεται πως ένα φλιτζάνι μαγειρεμένων κουκιών παρέχει το 44% της συνιστώμενης ημερήσιας πρόσληψης φυλλικού οξέος. Το φυλλικό οξύ είναι απαραίτητο για την πέψη και τον μεταβολισμό. Επιπλέον, έχει υψηλή περιεκτικότητα σε σίδηρο. Καλύπτει περίπου το 15% της συνιστώμενης ημερήσιας πρόσληψης για τους άντρες και το 21% για γυναίκες.

Τέλος, είναι πολύ σημαντικό να επισημάνουμε πως τα κουκιά αποτελούν πηγή ντοπαμίνης του αμινοξέος L-Dopa. Έτσι, η κατανάλωσή τους μπορεί να συμβάλλει  στον έλεγχο της έντασης των συμπτωμάτων της νόσου του Πάρκισον.

Extra tip: Δοκιμάστε να φτιάξετε φαλάφελ από κουκιά. Εξαιρετικά μεστή γεύση, που δε γνωρίζει εποχή!

ΙΣΤΟΡΙΑ ”ΑΠΟ ΧΡΥΣΑΦΙ”  ΠΙΣΩ  ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΟЇΟΝ

Πώς να πρωτοπροσεγγίσει κανείς τα κουκιά και τον ιδιαίτερο ρόλο που διαδραμάτιζαν στην ζωή των Αρχαίων Ελλήνων; H πιο γοητευτική ιστορία που τ’ αφορά, θέλει τα κουκιά να λειτουργούν ως παραισθησιογόνα εκεί στις όχθες του Αχέροντα, της Πύλης του Κάτω Κόσμου. Οι επισκέπτες που ποθούσαν όσο τίποτα να έρθουν σ’επαφή με τους αγαπημένους τους που πέρασαν το ποτάμι και κέρδισαν την αιώνια ζωή στον κόσμο του Άδη, δεν είχαν άλλη επιλογή από το να προετοιμαστούν ψυχικά και σωματικά γι’ αυτήν την μυσταγωγική ιεροτελεστία. Έφθαναν λοιπόν στα όρια του τότε ζώντος κόσμου, καταναλώνονατς μεγάλες ποσότητες από ωμά κουκιά. Oι καφέ καρποί λειτουργούσαν ως παραισθησιογόνα και ως βασικός συντελεστής της μέθεξης. Έτρωγαν κουκιά,έπιναν κρασί, νεκροφιλούσαν γι’ άλλη μια φορά τ’ αγαπημένα τους πρόσωπα κι επέστρεφαν στην κανονική τους ζωή. Πίσω πια στην καθημερινότητα, περιέγραφαν με δέος την εμπειρία τους που καταγράφεται πιο ανατριχιαστικά από οπουδήποτε αλλού στην Νέκυια της ομηρικής Οδύσσειας.