Κους-Κους Λαχανικών Χειροποίητο ΄΄Της Γιαγιάς” 1 Κιλό

Το πιο χαρακτηριστικό ζυμαρικό της Ελλάδας, το κους─ κους , στην πιο χειροποίητη, χωριάτικη και την παραδοσιακά κίτρινη μορφή του!  Το κους ─ κους του κυριακάτικου τραπεζιού που μαζί με το αντίπαλαον δέος του, το κριθαράκι, αποτελούσε το συνοδευτικό του κρέατος στα πιάτα της ελληνικής οικογένειας. 

ΟΦΕΛΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟ

Τα οφέλη του για την υγεία κατατάσσουν ως ένα τρόφιμο με πολύ υψηλή διατροφική αξία :

• Υδατάνθρακες που βοηθούν την παροχή ενέργειας στον οργανισμό μας.
• Βιταμίνες του συμπλέγματος Β και βιταμίνη Ε που λειτουργούν αντιοξειδωτικά.
• Ασβέστιο, μαγνήσιο, σίδηρο και ψευδάργυρο.
• Σελήνιο, ένα μέταλλο που  βοηθάει στην εξουδετέρωση των ελεύθερων ριζών στα κύτταρα μειώνοντας τις φλεγμονές.
• Φυτικές ίνες που συμβάλλουν στην σωστή λειτουργία του εντέρου.
• Χαμηλή περιεκτικότητα σε αλάτι και λίπος, κατάλληλο γι’ ανθρώπους που παρουσιάζουν καρδιοαγγειακά νοσήματα. 

Συνιστάται προσοχή για όσα άτομα παρουσιάζουν δυσανεξία στην γλουτένη. 

ΙΣΤΟΡΙΑ ”ΑΠΟ ΧΡΥΣΑΦΙ”  ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΟЇΟΝ

To κους- κους των Αράβων, Τυνήσιων, Αλγερινών και Αφρικανών. Το κουσκούσι των Κρητών , το κεσκέσι των Τούρκων ή το κουσκουσάκι των Κωνσταντινοπολιτών και Μακεδόνων. Με όποια ονομασία κι αν το συναντήσουμε, αποτελεί εδώ και αιώνες ένα σταθερό σκαλοπατάκι στην κλίμακα της μεσογειακής διατροφής.

   Πρωτοδημιουργήθηκε στα χρόνια της αρχαιότητας όπου τα δημητριακά αλλά και η ευκολία και πρακτικότητα στην παρασκευή, λόγω και των πολύ συγκεκριμένων και περιορισμένων μέσων που υπήρχαν , έθεσε το κους─ κους ως μία γρήγορη επιλογή της καθημερινής παραδοσιακής διατροφής. 

 Τα δημητριακά λοιπόν που αλέθονταν με τα χέρια και ως εκ τούτου ήταν χονδροαλεσμένα, δεν ψήνονταν στον φούρνο αλλά αφήνονταν να λιαστούν κάτω από τον καυτό μεσογειακό ήλιο και να ξεραθούν, Αρχικός στόχος βέβαια των γυναικών της αρχαίας ”κουζίνας” ήταν να παρασκευάσουν ψωμί, στην πορεία όμως ανακάλυψαν πως αυτό το ξεραμένο ζυμάρι, το γεμάτο ”γρομπαλάκια” ήταν εκπληκτικό στη γεύση και πολύ χορταστικό στο στομάχι ! Έτσι, χωρίς καλά─ καλά να το καταλάβουν, οι γυναίκες στης μεσογειακές αυλές, έφτιαξαν το πρώτο ζυμαρικό που βρήκε πολύ σημαντική θέση και στο ελληνικό τραπέζι , πλάθοντας απλά με υπομονή και μεράκι τους μικρούς σβώλους από ζυμάρι !