”Λαμπιτώ” Ροζέ Ξηρός Οίνος 185 ml

Η  ΄΄Λαμπιτώ΄΄,  το πανέμορφο ροζέ ξηρό κρασί της Spyropoulos Winery είναι ποικιλίας ”Μοσχάτο Αμβούργου”.  Έχει έντονο χρώμα τριαντάφυλλου με σομόν ανταύγειες και με ζωηρή μύτη εξωτικών φρούτων του δάσους και φράουλας . Η οξύτητά του είναι απαλή με γλυκιά επίγευση.
Extra tip : Δοκιμάστε το με εξαιρετικά πιάτα μεσογειακής κουζίνας, όστρακα, γαριδομακαρονάδες, καθώς και μπορεί να σερβιριστεί ως απεριτίφ.

Σερβίρισμα: 8-10°C
Vol: 11,5 Vol°

   Η ΛΑΜΠΙΤΩ ΣΤΟ ΞΕΦΥΛΛΙΣΜΑ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ

   Αρχαία Αθήνα, την εποχή του Πελοποννησιακού Πολέμου. Η παρατεταμένη περίοδος της εμφύλιας σύρραξης έχει κουράσει τις γυναίκες της Αρχαίας Ελλάδας. Και αποφασίζουν ν΄ αντιδράσουν! Αρχηγός όλων, η Λυσιστράτη που συγκαλεί μυστικά όλες τις Αθηναίες αλλά και γυναίκες ─ αντιπροσώπους από άλλες πόλεις. Σκοπός, να μελετήσουν το σχέδιο δράσης τους ! Οι γυναίκες συγκεντρώνονται. Όταν όμως καταλαβαίνουν πως η αρχηγός τους , τους προτείνει την κήρυξη ερωτικής αποχής μέχρι οι άντρες να αποφασίσουν τη λήξη του πολέμου, διστάζουν, φοβούνται, διαφωνούν! Πείθονται μόνο όταν η Σπαρτιάτισσα Λαμπιτώ, επιβεβαιώνει με τον πιο  αποφασιστικό τρόπο την καταγωγή της, λέγοντας ”ναι”  στο σχέδιο της Λυσιστράτης. Η απόφαση επισφραγίζεται με όρκο πάνω στο κρασί.  ”Πίν’ απ’ το κρασί αυτό /και τον όρκο τον κρατώ / Και στον όρκ’ όποια δεν μείνει/ το κρασί νερό να γίνει”.

  Η Λαμπιτώ λοιπόν, η πολυαγαπημένη φίλη, αν και Σπαρτιάτισσα, της Λυσιστράτης στην κωμωδία του Αριστοφάνη. Όμορφη και πολύ γλυκιά, με υπέροχο δέρμα και σφριγηλό σώμα !  Όπως χαρακτηριστικά της λέει η Λυσιστράτη σ’έναν διάλογο τους: ”Λαμπιτώ και ταύρο θα μπορούσες να πνίξεις ”.  Προφανώς και αναφέρεται στην άσκηση ”βίβασις” που υπήρχε στην υποχρεωτική γυμναστική  εκπαίδευση  των Σπαρτιατών, ανδρών και γυναικών και κατά την οποία, άνδρες και γυναίκες κλωτσούσαν με τις φτέρνες τους τους μηρούς τους, πηδώντας εναλλάξ επί τόπου! 

  Φαίνεται πως οι Αθηναίοι δεν έβλεπαν με πολύ καλό μάτι αυτές τις ασκήσεις. Αυτό είναι διάχυτο σε όλες τις κωμωδίες του Αριστοφάνη. Ακόμη και η απάντηση της Λαμπιτώ στην Λυσιστράτη ” Νομίζω ναι, μα τους θεούς.γιατί γυμνάζομαι και σηκώνω προς τα πίσω τα πόδια μου!”, κρύβει ακριβώς αυτό ! Έναν χιουμοριστικό υπαινιγμό που φέρνει τουλάχιστον το χαμόγελο στα χείλη των θεατών..

ΙΣΤΟΡΙΑ ΑΠΟ ΧΡΥΣΑΦΙ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΟЇΟΝ

  Ο πιο διασκεδαστικός θεός της Αρχαίας Ελλάδος, ο πιο κεφάτος, ο πιο πρόσχαρος, δε θα μπορούσε να είναι παρά ένα . O θεός Διόνυσος ! Προσέφερε στους ανθρώπους το πιο πολύτιμο, κατά τον ίδιο (!) δώρο, το κρασί. 

  Έτσι, συχνά τον βλέπουμε να παίρνει την παρέα του και να ταξιδεύει  ανά την Ελλάδα για να διδάξει τα μυστικά της τέχνης του, της αμπελουργίας. Μαινάδες με ξέπλεκα μακριά μαλλιά, Σάτυροι και Σειληνοί, όλοι χόρευαν γύρω του τον εκστασιαστικό χορό τους , υμνώντας το κρασί ! Από αυτήν την ιδιόμορφη παρέα μάλιστα, από τους τράγους που περικύκλωναν τον θεό, τέθηκαν οι βάσεις της τραγωδίας.

  Λέγεται μάλιστα πως από την στιγμή που ο τσοπάνης του βασιλιά της Αιτωλίας, Οινέας, ανακάλυψε τους καρπούς των σταφυλιών και τα έστυψε, ο Διόνυσος διάλεξε αυτό τ’ όνομα για το μαγικό ποτό : ”οίνος”!

  Η ετυμολογία της λέξης ”κρασί” ακολούθησε αργότερα. Γεννιέται από την συνήθεια των Αρχαίων Ελλήνων να πίνουν το κρασί τους ΄΄κεκραμένο΄΄, δηλaδή ανακατεμένο με νερό.

  Αναρίθμητες τέλος και οι ιστορικές και μυθολογικές αναφορές για τις  γιορτές που τελούνταν προς τιμήν του θεού Διονύσου, τα περίφημα διονυσιακά μυστήρια για να ευχαριστήσουν τον Διόνυσο για το  θεϊκό δώρο του προς το ανθρώπινο γένος.