Σαλέπι Σαλονίκης Γεύση Καραμέλα Με Ζάχαρη 125 gr

Σαλέπι, το πιο παραδοσιακό ρόφημα που συνδέεται άρρηκτα με την ανατολίτικη κουλτούρα της Θεσσαλονίκης. Μ ε υπέροχες γλυκές νότες καραμέλας. Βασισμένο σε μία παλαιά, μυστική συνταγή από τα βάθη της Ανατολής! 

Ο παππούς και η γιαγιά του Γιώργου Τσακιρίδη έφεραν από τη Μικρά Ασία στη Θεσσαλονίκη μία πολύτιμη παραδοσιακή οικογενειακή συνταγή για την παρασκευή του σαλεπιού, του ροφήματος που το θεωρούσαν θαυματουργό. Το σαλέπι για την οικογένεια του Γιώργου Τσακιρίδη ήταν μία καθημερινή συνήθεια, την οποία συνέχισε όταν δημιούργησε και αυτός οικογένεια. 

Η πρώτη ύλη προέρχεται από άγριες ορχιδέες που φύονται σε υψόμετρο πάνω από τα 1.600 μέτρα σε βουνά της Βόρειας Ελλάδας. Έπειτα γίνεται η επεξεργασία του αλεύρου από τον βολβό της ορχιδέας που μας δίνει την κλασική γεύση αλλά και την βάση για τα μείγματα.

Γνωρίστε το ρόφημα που με την γεύση και τ’ αρώματά του, μας συνδέει ιδανικά με τις ρίζες μας!

ΙΣΤΟΡΙΑ ”ΑΠΟ ΧΡΥΣΑΦΙ”  ΠΙΣΩ  ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΟЇΟΝ 

Το σαλέπι στην ιστορία χρησιμοποιήθηκε ως γιατρικό αλλά και ως ελιξήριο ερωτισμού! Σύμφωνα με τα ευρήματα έρευνας που πραγματοποιήθηκε από τον καθηγητή Santiago R. Ramírez του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ το 2007,η ορχιδέα είναι τόσο αρχαίο φυτό όσο και οι δεινόσαυροι. Η γύρη ορχιδέας που βρέθηκε σε μία μέλισσα αιχμαλωτισμένη σε κεχριμπάρι στη Δομινικανή Δημοκρατία υποδεικνύει ότι οι ορχιδέες αναπτύχθηκαν για πρώτη φορά 70 με 80 εκατομμύρια χρόνια πριν.

Η λέξη «ορχιδέα» προέρχεται από την ελληνική όρχις, μια αναφορά στις σαρκώδεις ρίζες αυτών των  χερσαίων φυτών, που θυμίζουν έντονα ανδρικούς όρχεις. Το εν λόγω φυτό, Orchis mascula είναι εγγενές σε μεγάλο μέρος της Ευρώπης και ευρέως διαδεδομένο από τα Κανάρια νησιά, ως ολόκληρη τη Μεσόγειο, την Μικρά Ασία  και την Ανατολή, όπου χρησιμοποιείται σαν μαγειρικό συστατικό.

Οι πρώτες αναφορές για την ορχιδέα προέρχονται από την Ελλάδα. Ο Θεόφραστος πρώτος έδωσε την ονομασία Όρχις, εμπνευσμένος  από τον μύθο του Όρχι και την ομοιότητα της διπλοκόνδυλης ρίζας της ορχιδέας με τα αντρικά γεννητικά όργανα. Ο Όρχις ήταν γιος ενός σάτυρου, ο οποίος κατά τη διάρκεια των γιορτών προς τιμήν του Βάκχου, διέπραξε ιεροσυλία, επιχειρώντας να βιάσει μια ιέρεια. Ο Βάκχος για να τον τιμωρήσει διέταξε να γίνει τροφή για άγρια θηρία και να μεταμορφωθεί σε ένα αδύναμο φυτό.

Η αλευροποιημένη σκόνη που βγαίνει από τη ρίζα της ορχιδέας, είναι σχεδόν άγευστη και όταν αναμιγνύεται με ζεστό γάλα, τότε η ιδιότητα πήξης της, δεν είναι εύκολα διακριτή από άλλα άμυλα. Άμυλα που προέρχονται από αλεύρι φοίνικα, πατάτα, ή καλαμπόκι , είναι σήμερα ευρέως διαθέσιμα και σαφώς, πολύ φθηνότερε από το σαλέπι, το οποίο στην αγνή του μορφή, μπορεί να στοιχίζει πάνω από 150 ευρώ το κιλό! Αυτός είναι και ο λόγος που τα περισσότερα σκευάσματα σκόνης για σαλέπι, είναι τόσο ελαφριά, καθώς περιέχουν ελάχιστο σαλέπι και μεγάλη περιεκτικότητα σε άλλα άμυλα, όπως ο νισεστές.

Το σαλέπι το ρόφημα απαντάται με διάφορες ονομασίες, saleb, sahlab, salob, saloop, salub, sahlep, κι ήταν εξαιρετικά διαδεδομένο κατά τον 17ο και 18ο αιώνα, όταν η γοητεία που ασκούσε η Ανατολή στην Ευρώπη, ήταν αρκούντως ισχυρή.

Ιδιαίτερη μνεία, εισέπραττε η σκόνη που εισαγόταν από την Ανατολή, η οποία είχε και την υψηλότερη τιμή. Όσο κι αν προσπαθούσαν οι Ευρωπαίοι και κυρίως οι Βρετανοί, να παράγουν σκόνη της ιδίας ποιότητας, με τις δικές τους ορχιδέες, δεν κατέστη δυνατό και με αυτόν τον τρόπο, οι εισαγωγές για το αγνότερο σαλέπι, ανθούσαν.

Σε πίνακα του 1808 του William H. Pyne, απεικονίζεται μια ηλικιωμένη γυναίκα, που πουλά σαλέπι στους δρόμους του Λονδίνου. Η γυναίκα σερβίρει το σαλέπι από ένα σαμοβάρι σε Άγγλους αξιωματικούς και δίπλα, καθισμένος στο χώμα, ένας καπνοδοχοκαθαριστής, απολαμβάνει το δικό του.

Οι Βικτωριανοί συγγραφείς αναφέρονται σε αυτό ως φάρμακο για τα άρρωστα παιδιά και αδύναμα παιδιά. Είναι ξεκάθαρο, πως το σαλέπι θεωρείτο από τότε ευεργετικό, αλλά και τονωτικό του οργανισμού, σε ορισμένες δε περιπτώσεις, ακόμα και ως το μαγικό αντίδοτο στον αλκοολισμό.

Οι αρχαίοι Έλληνες θεωρούσαν πως η ορχιδέα ήταν σύμβολο ανδρισμού και γονιμότητας. Πίστευαν πως τρώγοντας κονδύλους ορχιδέας θα μπορούσαν να ευνοήσουν τη γέννηση αρσενικών παιδιών. Πρόκειται για το γνωστό στις μέρες μας σερνικοβότανο.

Οι Κινέζοι τις χρησιμοποιούσαν για να διακοσμήσουν τα σπίτια τους και την αποκαλούσαν το φυτό με το άρωμα του βασιλιά, ενώ στα χρόνια του Μεσαίωνα αποτελούσε βασικό συστατικό για θεραπευτικά σκευάσματα και ερωτικά φίλτρα.

Οι τοπικές ορχιδέες των Βρετανικών νήσων, που οι ρίζες τους είναι γνωστές σαν «dogstones», ήταν αρκετά οικονομικές και εξυπηρετούσαν τα λαϊκά στρώματα., καθώς θεωρούσαν το σαλέπι, ως το ιδανικότερο πρωινό για έναν καπνοδοχοκαθαριστή.

Στις αρχές της βιομηχανικής εποχής, οι πάγκοι που πουλούσαν σαλέπι στο Λονδίνο ήταν άφθονοι, πριν εκλείψουν εντελώς, από τα coffee-shops.

Ο Ludwig van Beethoven, το μαγικό πρόσωπο της μουσικής ιστορίας υπήρξε σε μεγάλο ποσοστό φιλάσθενος. Βασανίστηκε τυραννικά για πολλά χρόνια από το πρόβλημα της ακοής του και όχι μόνον. Έπασχε από φλεγμονές στομάχου, υπέφερε από άλγη και εντερικές διαταραχές. Μετά από πολλές ανεπιτυχείς συνεργασίες με γιατρούς, το 1825 ο Τσέχος- Μοραβός Andreas Wawruch, θεολόγος και γιατρός, αργότερα καθηγητής φαρμακολογίας, αναλαμβάνει ως θεράπων γιατρός του. Όταν αρρώστησε με πνευμονία, ο γιατρός, την αντιμετώπισε επιτυχώς, με αντιπυρετικά, αμυγδαλέλαιο και ελιξίριο από σαλέπι!