Τ’αρωματικά φυτά της Κρήτης καλλιεργούνται, συλλέγονται, επεξεργάζονται και συσκευάζονται μ’έναν μοναδικό τρόπο από την cretan life ώστε να κρατούν καλά φυλαγμένα όλη την παράδοση και την αρωματική ποικιλία της κρητικής γης, Έτσι, η ελληνική γαστρονομία διατηρώντας τον παραδοσιακό χαρακτήρα και την ποιότητά της, μπορεί να ταξιδέψει σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του κόσμου μεταφέροντας όλη την νοστιμιά της Κρήτης!
Το θυμάρι της Κρήτης είναι διάσημο για την ποιότητά του, το άρωμά του και τα εξαιρετικά χαρακτηριστικά που ωφελούν τον ανθρώπινο οργανισμό.
ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΕΣ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ ΘΥΜΑΡΙΟΥ ΓΙΑ ΤΟΝ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟ
Το αρωματικό θυμάρι αποτελεί έναν απίστευτο συνδυασμό βιταμινών και μεταλλικών στοιχείων για τον οργανισμό. Λειτουργεί αντικαρκινικά και αντισπασμωδικά ενώ είναι πολύ πλούσιο σε βιταμίνες της ομάδας Β, σε βιταμίνη Α, σε βιταμίνης C και φολικό οξύ. Έτσι, καταπολεμά τους πόνους του στομάχου και το ρόφημά του ανακουφίζει από τον βήχα. Συμβάλλει επίσης στην καλή λειτουργία του εγκεφάλου χαρίζει πνευματική διαύγεια και τονώνει το νευρικό σύστημα εν γένει.
Χρησιμοποιείται τόσο ως καρύκευμα σε κρέας όσο και ως αφέψημα, σε συνδυασμό με άλλα βότανα της ελληνικής φύσης.
ΙΣΤΟΡΙΑ ΑΠΟ ”ΧΡΥΣΑΦΙ” ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΟЇΟΝ
Η λέξη θυμάρι προέρχεται ετυμολογικά από το ρήμα θύω που σημαίνει θυσιάζω. Αποδεικνύεται έτσι, πως το θυμάρι ήταν πρωταγωνιστής στις θυσίες και μάλιστα στο κάψιμο θυμιαμάτων στους βωμούς.
Οι αρχαίοι Έλληνες συνήθιζαν να κάνουν κομπρέσες με μέλι και ξύδι για ν’ αντιμετωπίσουν τους πονοκεφάλους. Έφτιαχναν μάλιστα και ροφήματα από τα ίδια συστατικά, για μα τονώσουν την εγκεφαλική τους λειτουργία.
Χαρακτηριστική είναι η συμβουλή του Πλίνιου, του Ρωμαίου αριστοκράτη και ιστορικού που συμβούλευε λίγο αργότερα, το 77 μ.Χ., τους συμπολίτες του : ”Αν φίδι σας δαγκώσει, κομπρέσα με θυμάρι θα σας σώσει” ! Οι Ρωμαίοι πάντως φαίνεται πως επέμεναν πιο πολύ στην καλλωπιστική χρήση του θυμαριού. Οι στρατιώτες αρωμάτιζαν με θυμάρι το μπάνιο τους για να τονώνουν την ενεργητικότητά τους !
Στον Τρωικό Πόλεμο , οι θεοί , σύμφωνα με τον μύθο, μεταμόρφωσαν τα δάκρυα της Ωραίας Ελένης σε θυμάρι. Σ’ένα άλλο πολεμικό πεδίο, στις εκστρατείες του Μ.Αλεξάνδρου, το θυμάρι ήταν το φυσικό φάρμακο για τις ψείρες.
Λίγο αργότερα, τον 16ο αιώνα, οι γυναίκες της εποχής ανακάλυψαν τις αφροδισιακές ιδιότητες και προσέφεραν στους αγαπημένους τους σούπα με τριμμένο θυμάρι και μπύρα! Τον ίδιο καιρό, θρυμματισμένο θυμάρι χρησιμοποιούνταν για να γεμίσει τα μαξιλάρια όποιου υπέφερε από μελαγχολία.