Μελιτζανάκι τουρσί, ο πιο χαρακτηριστικός τσιπουρομεζές! Με καταγωγή από την Μικρασιάτικη κουζίνα αλλά και την Ποντιακή, το μελιτζανάκι τουρσί είναι μία πανδαισία γεύσεων. Γεμιστό με πικάντικη κι επικαλυμμένο με πιπεριά φλωρίνης, συνδυάζει όλα τ’ αρώματα και τα θρεπτικά συστατικά των ελληνικών τουρσιών.
ΘΡΕΠΤΙΚΕΣ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΤΟ ΜΕΛΙΤΖΑΝΑΚΙ ΤΟΥΡΣΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟ ΜΑΣ
Η διεργασία που πραγματοποιείται στο τουρσί, έχει ως αποτέλεσμα να διατηρούνται για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα πολλά από τα θρεπτικά συστατικά του. Το γεγονός ότι τα λαχανικά βυθίζονται σε άλμη οδηγεί στην ανάπτυξη κάποιων καλών μικροοργανισμών. Οι μικροοργανισμοί αυτοί βρίσκουν τροφή στα σάκχαρα που βρίσκονται στην επιφάνεια των λαχανικών. Ταυτόχρονα, αυτή ακριβώς η ανάπτυξη αποτελεί ασπίδα προστασίας από την ανάπτυξη των ”αντιπάλων ” κακών μικροοργανισμών.
Έτσι, οι λιποδιαλυτές βιταμίνες και οι φυτικές ίνες παραμένουν αναλλοίωτες! Μάλιστα, η διαδικασία της ζύμωσης έχει ως αποτέλεσμα να δημιουργείται μία τροφή με προβιοτική και πρεβιοτική δράση, που εμπλουτίζει το έντερο με ωφέλιμα βακτήρια.
Επιπλέον, φαίνεται πως τα λαχανικά και τα φρούτα τουρσί διατηρούν την ίδια ποσότητα λιποδιαλυτών βιταμινών και φυτικών ινών. Με αυτόν τον τρόπο, διασφαλίζουν την καλή λειτουργία του γαστρεντερικού μας συστήματος.
Και η θερμιδική αξία ωστόσο παραμένει αμετάβλητη. Μάλιστα, διαπιστώθηκε πως το σύμπλεγμα των βιταμινών Β είναι σε μεγαλύτερο ποσοστό στο τουρσί απ΄ό,τι στα φυσικά λαχανικά!
Το μελιτζανάκι τουρσί επίσης ,περιέχει λάχανο, καρότο και ”δένεται” με μια πιπεριά φλωρίνης. Έτσι, συνδυάζει μια σειρά από βιταμίνες και μέταλλα. Έχει προβιοτική και αντιμικροβιακή δράση ενώ αποτελεί και σημαντική πηγή βιταμίνης Α και Β.
ΙΣΤΟΡΙΑ ΑΠΟ ΧΡΥΣΑΦΙ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΟΪΟΝ
Στη μακρινή ιστορική Περσία και στην ανάγκη να συντηρηθούν τα τρόφιμα για μεγάλο χρονικό διάστημα, οφείλει την γέννησή του το τουρσί. Άλλωστε η ετυμολογία της λέξης το μαρτυρά. Τουρσί σημαίνει ξινός και η λέξη προέρχεται προέρχεται από το περσικό λήμμα ترشی (turşi) !
Η γέννηση αυτής της ιδέας αποδείχθηκε ιδιαίτερα χρήσιμη για τα μεγάλα ταξίδια των καραβανιών του Ιράν και όλης της Περσίας. Στην αναζήτηση νέων τόπων ή στην μακριά πορεία τους μέχρι να φθάσουν στους ιερούς τόπους που ήθελαν να επισκεφθούν, η αποθήκευση τροφίμων ήταν πολύ σημαντική. Χρησιμοποιώντας μόνο αγνά υλικά της εποχής όπως αλάτι η ξύδι, ξεκίνησαν δειλά ─ δειλά να φτιάχνουν τουρσί. Έτσι, συντηρούσαν για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα τα ευπαθή λαχανικά που τους τροφοδοτούσαν ακόμη και όταν δεν υπήρχε η σημερινή δυνατότητα ψύξης. Επίσης, δεν ήταν ακόμη διαδεδομένη η χρήση κονσέρβας. Έτσι, το τουρσί έμοιαζε ο μόνος τρόπος να πάρουν τα θρεπτικά συστατικά και τις φυτικές ίνες των λαχανικών. Αποδεικνύεται λοιπόν, πως ήταν πολύ ωφέλιμα και για την προάσπιση του οργανισμού τους.
Πέρα από την ανάγκη όμως, το τουρσί είχε και μία ακόμη καινοτομία. Είχε εντελώς διαφορετική γεύση, πιο ξινή και πολύ νόστιμη!