Τραχανάς Λαχανικών Χειροποίητος Της Γιαγιάς 500 γραμμάρια

   Ο κλασικός τραχανάς στην νηστίσιμη εκδοχή του! Ζεσταίνει τις παγωμένες ημέρες του χειμώνα αλλά μη διστάσετε και να το δοκιμάσετε κρύο, είτε σαν κρύο ζυμαρικό είτε σε μορφή τραχανόπιτας! Παρασκευάζεται σε οικοτεχνία με τον παραδοσιακό τρόπο αλλά δε  ζυμώνεται με γάλα, παρά με πολτό από ανάμεικτα βρασμένα λαχανικά. Πατάτα, καρότο, ντομάτα, πράσο, παντζάρι, κόκκινη πιπεριά, κρεμμύδι και σπανάκι, κάνουν ένα γλυκό μπέρδεμα με το αλεύρι και το σιμιγδάλι .

 Βράζει με τις ώρες και ζυμώνεται με το προζύμι που δίνει όξινη γεύση στο ζυμάρι μας. Αφού φτιαχτεί η ζύμη, την απλώνουμε στα σεντόνια και την αφήνουμε κάτω από τον ήλιο για τουλάχιστον επτά ημέρες μέχρι να στεγνώσει! Έπειτα την τρίβουμε στα δάχτυλα, αποκτά πιο λεπτή υφή και μπαίνει στα σκεύη της μέχρι να συσκευαστεί και να είναι έτοιμη για τα πιάτα μας! ! Η γεύση είναι έντονη με την γεύση των λαχανικών και ιδιαίτερα της κόκκινης πιπεριάς, να υπερισχύουν!

ΙΣΤΟΡΙΑ ”ΑΠΟ ΧΡΥΣΑΦΙ”  ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΟЇΟΝ

Ιστορικά, ο χυλός που δυνάμωνε τους ήρωες και τους πολεμιστές της αρχαιότητας αλλά και της  ρωμαϊκής εποχής ήταν ο τραχανάς . Το σέρβιραν μέσα σε βαθιά, πήλινα, πανέμορφα πιάτα. Η παρασκευή του είχε ως βάση τις προϊστορικές τροφές που προσέφερε η αρχαία ελληνική γη : σιτάρι, αλεύρι, γάλα και γιαούρτι!

Και η Ανατολή όμως διεκδικεί την προέλευση του τραχανά. Μία ερμηνεία θέλει την ονομασία του να πηγάζει από την τουρκική λέξη «tark-haneh» που σημαίνει απλό και κοκκώδες φαγητό.

Για την προέλευση του ονόματος, το παραμύθι έχει, όπως πάντα, την δική του γνώμη! Κάποτε, στα βάθη της ανατολής, ένας χαλίφης με τον φίλο του, θέλησαν να πάνε μία βόλτα για να δουν πώς περνάει ο κόσμος έξω από το παλάτι. Εξουθενωμένοι από τον μεγάλο περίπατο, άρχισαν να νιώθουν πως πεινάνε. Έτσι, μόλις έπιασε η Δύση του ηλίου, μπήκαν στο πρώτο, πολύ φτωχικό σπίτι που βρήκαν. Εκεί, ζήτησαν ένα πιάτο φαγητό. Ο χυλός που τους προσέφεραν τους έκανε ν’ αναφωνήσουν έκπληκτοι πως ”τέτοια σούπα δεν έχουν ξαναφάει”.  Ο φτωχός άνθρωπος που προσέφερε την σούπα έφερε τ’ όνομα ”darhane!” . Μπορεί λοιπόν από τότε το όνομα της σούπας ν’ άλλαξε από “νταρχανέ” σε “τραχανάς” . Ωστόσο πάντα παραμένει ένα από τα πιο αγαπημένα εδέσματα των Βαλκανικών  λαών αλλά και της Μέσης Ανατολής.

Η ελληνική εκδοχή πάντως, θέλει τ’ όνομα του τραχανά να είναι αποτέλεσμα του συνδυασμού δύο λέξεων .”Τραγανός” με την λέξη “τραχύς”.

Όποιες κι αν είναι οι διαφωνίες ως προς την διεκδίκηση του ονόματος, όλοι συγκλίνουν στο εξής : η γεύση του τραχανά είναι η πιο χαρακτηριστική ελληνική γεύση. Μία γεύση που κρύβει μέσα στην απλότητά της όλη την μαγεία της − κατά το ήμισυ − ανατολίτικης κουλτούρας της χώρας μας.