Οι ελιές Ζ.elia με ολόκληρο αμύγδαλο, ξεχωρίζουν για την εκλεπτυσμένη νότα που προσθέτουν στο γεύμα μας ή ως συνοδευτικό στο λευκό κρασί μας. Μας έρχονται από το κτήμα ”ΤΈΧΝΕΣ” στις Καλύβες Χαλκιδικής. Συλλέγονται προσεκτικά με το χέρι,παρασκευάζονται μόνο με αλάτι και συντηρούνται σε περιβάλλον χωρίς οξυγόνο. Έπειτα, τοποθετούνται σε αεροστεγώς κλεισμένες συσκευασίες των 250 γραμμαρίων και διατηρούν την υγρασία τους με την προσθήκη όχι απλού ελαιολάδου αλλά αγουρέλαιου. Με αυτόν τον τρόπο, εξασφαλίζουν όχι μόνο πολύ καλά θρεπτικά συστατικά για τον οργανισμό μας αλλά και μία υπέροχη γεύση για τον ουρανίσκο μας.
Oι σταφιδάτες ελιές Χαλκιδικής βγαίνουν σε 7 διαφορετικές εκδοχές ;
- Κλασικές
- Eκπυρηνωμένες / Χωρίς κουκούτσι
- Γεμιστές με σκόρδο
- Γεμιστές με καυτερή πιπεριά
- Γεμιστές με ολόκλρο αμύγδαλο
- Γεμιστές με λεμόνι
- Γεμιστές με πορτοκάλι
ΙΣΤΟΡΙΑ ”ΑΠΟ ΧΡΥΣΑΦΙ” ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΟЇΟΝ
Καλλιεργείται αποκλειστικά στην Χαλκιδική, κυρίως στην Νότια. Στην πραγματικότητα όμως ολόκληρη η περιοχή είναι ένα τοπίο που η σχέση του με την ελιά είναι άρρηκτη και συνυφασμένη με την οικονομική και κοινωνική παράδοση.
Από τους ελληνιστικούς ακόμη χρόνους υπάρχουν τεκμηριωμένες αποδείξεις για την ελαιοκαλλιέργεια. Πραγματοποιούνταν με συνεχή τρόπο και δε σταμάτησε ούτε στους ρωμαϊκούς και παλαιοχριστιανικούς χρόνους. Τ’ανασκαφικά ευρήματα όπως τα λίθινα καπελόσχημα ελαιοτριβεία, επιβεβαιώνουν πως ο δεσμός των κατοίκων της Χαλκιδικής με την ελαιοκαλλιέργεια κρύβει ιστορία πολλών εκατονταετιών. Εντύπωση προκαλεί πως οι άνθρωποι αρχικά συνέθλιβαν τις ελιές είτε με μεγάλες πέτρες είτε με τα πόδια. Ο ξύλινος μοχλός που θέτει σε λειτουργία τους λίθινους κυλίνδρους, εμφανίστηκε αργότερα, την εποχή του χαλκού. Στην Όλυνθο του 4ου αιώνα, εκεί που κάθε χρόνο αναβιώνει η γιορτή της ελιάς από την δεκαετία του 1980, εντοπίζουμε το πρώτο δείγμα του πέτρινου χειροκίνητου μύλου. Είναι χαρακτηριστικός μάρτυρας της παραδοσιακής καλλιέργειας και παρόμοιος με αυτόν της Πομπηίας!
Και κατά την διάρκεια του μεσαίωνα όμως και σε όλο το εύρος των πέτρινων χρόνων της Τουρκοκρατίας, η Χαλκιδική δεν έπαψε στιγμή να καλλιεργεί τις μεγαλόσχημες, καταπράσινες ελιές της. Και σ’ ελαιώνες που χαρακτηρίζονται από πολυποικιλία. Αποτελούνταν δηλαδή όχι μόνο από ελαιόδεντρα, αλλά αλλά και από άλλες καλλιέργειες όπως για παράδειγμα δημητριακά. Με αυτόν τον τρόπο το έδαφος αναζωογονούνταν και εμφάνιζε πλούτο στα θρεπτικά της συστατικά των καρπών της. Είναι χαρακτηριστικό πως ασβέστιος, σίδηρος και ω3 λιπαρά οξέα περιέχονται σε μεγάλα ποσοστά. Και από την άλλη, τα συνολικά λιπαρά είναι πολύ λιγότερα σε σύγκριση με άλλες ποικιλίες ελιάς.
Κρατήστε μία θέση για την διάσημη αυτή ελιά στο διατροφολόγιό σας και υιοθετήστε ένα καθημερινό,υγιεινό σνακ που θέλετε να έχετε πάντα μαζί σας. Τέλος , ας μη ξεχνάμε πως πρόκειται για την ελιά που θέλετε να έχετε πάντα μαζί σας ακόμη και στο πιο μακρινό ταξίδι!