H περίφημη ελιά- αλμάδα Χαλκιδικής! Με το γεμάτο, ζουμερό καρπό της γι΄ αυτό και είναι γνωστή και ως ”χονδροελιά”! Πιο πολύ όμως θα την συναντήσετε με την ονομασία ”αλμάδα” λόγω του γεγονότος ότι επεξεργάζεται εντελώς φυσικά. Μοναδική ανθρώπινη παρέμβαση στην διαδικασία της ωρίμανσης είναι η προσθήκη αλατιού. ”Αλμάδες΄΄ λοιπόν από το ”αλάτι”!
Συλλέγονται ώριμες, αφού έχουν πάρει το χαρακτηριστικό καφεκόκκινο χρώμα τους πάνω στο δένδρο. Αφού τις επεξεργαστούμε φυσικά με την προσθήκη αλατιού, παίρνουν αυτή την λεπτή φλούδα. Έπειτα βουτάνε μέσα στο βαρέλι με το κρασί κι εκεί μένουν μέχρι να κάνουν δική τους την φρουτώδη γεύση του κρασιού. Ο συνδυασμός των γεύσεων και των αρωμάτων τις καθιστά τόσο μοναδικές που δικαιολογούν απολύτως την φήμη τους!
Επιπλέον πλεονέκτημα είναι πως διατηρούνται για μήνες ως έχουν . Απλά προσθέτουμε λίγο λάδι αν νιώσουμε την σάρκα τους από κρουστή να γίνεται σκληρή.
ΙΣΤΟΡΙΑ ”ΑΠΟ ΧΡΥΣΑΦΙ” ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΟЇΟΝ
Καλλιεργείται αποκλειστικά στην Χαλκιδική, κυρίως στην Νότια. Στην πραγματικότητα όμως ολόκληρη η περιοχή είναι ένα τοπίο που η σχέση του με την ελιά είναι άρρηκτη κσι συνυφασμένη με την οικονομική και κοινωνική παράδοση.
Από τους ελληνιστικούς ακόμη χρόνους υπάρχουν τεκμηριωμένες αποδείξεις για την ελαιοκαλλιέργεια. Πραγματοποιούνταν με συνεχή τρόπο και δε σταμάτησε ούτε στους ρωμαϊκούς και παλαιοχριστιανικούς χρόνους. Τ’ανασκαφικά ευρήματα όπως τα λίθινα καπελόσχημα ελαιοτριβεία, επιβεβαιώνουν πως ο δεσμός των κατοίκων της Χαλκιδικής με την ελαιοκαλλιέργεια κρύβει ιστορία πολλών εκατονταετιών. Εντύπωση προκαλεί πως οι άνθρωποι αρχικά συνέθλιβαν τις ελιές είτε με μεγάλες πέτρες είτε με τα πόδια. Ο ξύλινος μοχλός που θέτει σε λειτουργία τους λίθινους κυλίδρους, εμφανίστηκε αργότερα, την εποχή του χαλκού. Στην Όλυνθο του 4ου αιώνα, εκεί που κάθε χρόνο αναβιώνει η γιορτή της ελιάς από την δεκατία του 1980, εντοπίζουμε το πρώτο δείγμα του πέτρινου χειροκίνητου μύλου. Είναι χαρακτηριστικός μάρτυρας της παραδοσιακής καλλιέργειας και παρόμοιος με αυτόν της Πομπηίας!
Και κατά την διάρκεια του μεσαίωνα όμως και σε όλο το εύρος των πέτρινων χρόνων της Τουρκοκρατίας, η Χαλκιδική δεν έπαψε στιγμή να καλλιεργεί τις μεγαλόσχημες, καταπράσινες ελιές της. Και σ’ ελαιώνες που χαρακτηρίζονται από πολυποικιλία. Αποτελούνταν δηλαδή όχι μόνο από ελαιόδεντρα, αλλά αλλά και από άλλες καλλιέργειες όπως για παράδειγμα δημητριακά. Με αυτόν τον τρόπο το έδαφος αναζωογονούνταν και εμφάνιζε πλούτο στα θρεπτικά της συστατικά των καρπών της. Είναι χαρακτηριστικό πως ασβέστιος, σίδηρος και ω3 λιπαρά οξέα περιέχονται σε μεγάλα ποσοστά. Και από την άλλη, τα συνολικά λιπαρά είναι πολύ λιγότερα σε σύγκριση με άλλες ποικιλίες ελιάς.
Κρατήστε μία θέση για την διάσημη αυτή ελιά στο διατροφολόγιό σας και υιοθετήστε ένα καθημερινό,υγιεινό σνακ που θέλετε να έχετε πάντα μαζί σας. Τέλος , ας μη ξεχνάμε πως πρόκειται για την ελιά που θέλετε να έχετε πάντα μαζί σας ακόμη και στο πιο μακρινό ταξίδι!