Το ελληνικό φασκόμηλο είναι μία θαμνώδης πόα , με πολυάριθμα κλαδιά που αγαπάει κυρίως τους κυρίως σε ξηρούς και πετρώδεις τόπους. Καταναλώνεται σαν αφέψημα για τις φαρμακευτικές του ιδιότητες, που όμως σε κάποιες περιπτώσεις έχει παρενέργειες.
Επιλέγοντας το φασκόμηλο, επιλέγουμε το ιερό φυτό των αρχαίων Ελλήνων, που είχε αφιερωθεί στο βασιλιά των Θεών, Δία με τις εξαιρετικά ευεργετικές ιδιότητες. Οι σπουδαίες ιδιότητες του φασκόμηλου εκθειάζονται από νωρίς . Θεόφραστος, Ιπποκράτης, Διοσκουρίδης, Γαληνός και Αέτιος μιλούν για την θεραπεία με φασκόμηλο από δάγκωμα φιδιού. Ακόμη, οι γυναίκες της αρχαιότητας, αναγνώριζαν την αξία του. Όταν υποδέχονταν τους άνδρες τους που επέστρεφαν ζωντανοί από τον πόλεμο, φρόντιζαν πάντα να έχουν έτοιμο φασκόμηλο. Έτσι φρόντιζαν να τους περιποιηθούν αλλά και να διεγείρουν την γονιμότητά τους!
ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΕΣ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ ΦΑΣΚΟΜΗΛΟΥ ΓΙΑ ΤΟΝ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟ
Μας παροπλίζει με ουσίες αντιβακτηριδιακές, αντισηπτικές, καρδιοτονωτικές, σπασμολυτικές και αντιδιαβητικές. Επίσης, η συμβολή του στην καλή λειτουργία του κεντρικού νευρικού συστήματος και στην πρόληψη του Αλτσχάιμερ, είναι αξιοσημείωτη.
Επιπλέον, το ζεστό αφέψημα από φασκόμηλο μας βοηθά στην καταπολέμηση του κρυολογήματος. Επίσης, έχει οιστρογονική δράση και βοηθάει ιδίως τον γυναικείο οργανισμό κατά την διάρκεια της εγκυμοσύνης και της εμμηνόπαυσης. Ακόμη, αποτελεί την πλέον φυσική λύση για την καταπολέμηση της υπότασης, της εφίδρωσης και της κατάθλιψης. Τέλος, είναι πολύ σημαντική η συμβολή του και ως τονωτικό των μαλλιών!
ΙΣΤΟΡΙΑ ΑΠΟ ”ΧΡΥΣΑΦΙ” ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΟЇΟΝ
Φασκόμηλον από τον συνδυασμό των λέξεων ”σφάκος” που σημαίνει πικροδάφνη στην κρητική διάλεκτο και μήλον! Η ονομασία του παρουσιάζει ιδιαίτερο ετυμολογικό ενδιαφέρον καθώς η λέξη σφάκα είναι δάνειο της Ελληνικής από τα προελληνικά! Τα ινδοευρωπαϊκά φύλα που είχαν κατακτήσει την Ελλάδα όπως για παράδειγμα οι Πελασγοί, οι Λέλεγες και οι Κάρες είναι υπεύθυνοι γι’ αυτήν την ονομασία.
Οι Λατίνοι το ονόμασαν ”salvia ” από το ρήμα ΄΄salvere” που σημαίνει υγιής και δεν είχαν άδικο. Το φασκόμηλο στην Αρχαία Ρώμη θεωρούνταν πως εξασφάλιζε την αθανασία . Γι’ αυτό, το θεωρούσαν ιερό και το είχαν αφιερώσει στον βασιλιά των θεών, τον Δία.
Οι Αρχαίοι Έλληνες από την άλλη το τιμούσαν ιδιαίτερα, υιοθετώντας το ακόμη και στις ιατρικές πρακτικές που χρησιμοποιούσαν. Ο Ιπποκράτης και ο Διοσκουρίδης για παράδειγμα, το χρησιμοποιούσαν σε ασθενείς που είχαν δαγκώσει φίδι αλλά και για να τονώσουν μυαλό και σώμα. Επίσης, οι πολεμιστές που επέστρεφαν από τον πόλεμο έπρεπε να πιουν οπωσδήποτε ένα ρόφημα από φασκόμηλο για να βελτιώσουν την ανδρική τους γονιμότητα. Τέλος, οι Κένταυροι και ο Ασκληπιός που ζούσαν στο γεμάτο από φασκόμηλο Πήλιο, έβρισκαν θεραπεία σε διάφορες ασθένειες χρησιμοποιώντας το!
Στην περιήγηση ανά τον κόσμο οι Άραβες αναρωτιόντουσαν «πώς μπορεί να πεθάνει ένας άνθρωπος που έχει στο κήπο του φασκόμηλο;». Οι Κινέζοι το ονόμασαν ”ελληνικό βλαστάρι ” και το προτιμούσαν από το τσάι! Οι Γάλλοι το ονομάζουν ελληνικό τσάι ενώ και οι Ιταλοί γιατροί του Σαλέρνο πίστευαν ότι «όποιος έχει στο σπίτι του φασκόμηλο, δε φοβάται το θάνατο» !