Το ταξίδι στα κρασιά της Ελλάδος, περιλαμβάνει, χωρίς αμφιβολία, την Θεσσαλονίκη! Το μαλακό και ευκολόπιοτο αυτό κρασί, μας έρχεται από τους αμπελώνες της Νέας Μεσήμβριας, που έχει συνδέσει άρρηκτα τ’ονομά της με την οινοποιΐα. Εδώ αποτυπώνεται όλη η τέχνη της αμπελουργίας που έφεραν μαζί τους οι Μεσημβρινοί από την ιδιαίτερη πατρίδα τους,την ομώνυμη πόλη του Εύξεινου Πόντου. Ανάμεσα λοιπόν στα 5000 στρέμματα από αμπελώνες που συναντούμε στην Μεσήμβρια, επιλέξαμε αυτά που είναι τα πιο ποιοτικά. Προέρχονται από οικογενειακή επιχείρηση που κρατά την παράδοση επί σειρά ετών.
Αυτό το εξαιρετικά εύγεστο ξηρό κρασί έχει 12 βαθμούς αλκοόλης και είναι διπικοιλιακό. Merlot και Μοσχάτο μπερδεύονται μοναδικά για ν’αποδώσουν τα χαρακτηριστικά του. Το μερλό χαρίζει στο κρασί τ’ αρώματα των μαύρων φρούτων σε συνδυασμό με μία ελαφριά αίσθηση βαλσάμικου. Ωστόσο, διατηρεί την ντελικάτη γεύση του με μεγάλη επιτυχία.
Από την άλλη, η ποικιλία των Grenache rouge Μοσχάτων σταφυλιών χαρίζει στο κρασί ένα άρωμα άγουρων φρούτων και λουλουδιών. Αυτό όμως που κυριαρχεί στον ουρανίσκο είναι το μοναδικό άρωμα του καρπού του σταφυλιού ενώ οπτικά το έντονο κόκκινο χρώμα. Σε συνδυασμό με την ποικιλία Μερλό, συμβάλλει στην εξισσορόπηση κι εξέλιξη του συνόλου των οργανοληπτικών χαρακτηριστικών του κρασιού.
Extra info: Τυποποείται σε συσκευασία PET. Έτσι είναι πανεύκολο και ασφαλές στην μεταφορά του.
ΙΣΤΟΡΙΑ ΑΠΟ ΧΡΥΣΑΦΙ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΟЇΟΝ
Ο πιο διασκεδαστικός θεός της Αρχαίας Ελλάδος, ο πιο κεφάτος, ο πιο πρόσχαρος, δε θα μπορούσε να είναι παρά ένας : ο θεός Διόνυσος! Προσέφερε στους ανθρώπους το πιο πολύτιμο, κατά τον ίδιο (!) δώρο, το κρασί.
Έτσι, συχνά τον βλέπουμε να παίρνει την παρέα του και να ταξιδεύει ανά την Ελλάδα για να διδάξει τα μυστικά της τέχνης του, της αμπελουργίας. Μαινάδες με ξέπλεκα μακριά μαλλιά, Σάτυροι και Σειληνοί, όλοι χόρευαν γύρω του τον εκστασιαστικό χορό τους , υμνώντας το κρασί ! Από αυτήν την ιδιόμορφη παρέα μάλιστα, από τους τράγους που περικύκλωναν τον θεό, τέθηκαν οι βάσεις της τραγωδίας.
Λέγεται μάλιστα πως από την στιγμή που ο τσοπάνης του βασιλιά της Αιτωλίας, Οινέας, ανακάλυψε τους καρπούς των σταφυλιών και τα έστυψε, ο Διόνυσος διάλεξε αυτό τ’ όνομα για το μαγικό ποτό : ”οίνος”!
Η ετυμολογία της λέξης ”κρασί” ακολούθησε αργότερα. Γεννιέται από την συνήθεια των Αρχαίων Ελλήνων να πίνουν το κρασί τους ΄΄κεκραμένο΄΄, δηλαδή ανακατεμένο με νερό.
Αναρίθμητες τέλος και οι ιστορικές και μυθολογικές αναφορές για τις γιορτές που τελούνταν προς τιμήν του θεού Διονύσου, τα περίφημα διονυσιακά μυστήρια για να ευχαριστήσουν τον Διόνυσο για το θεϊκό δώρο του προς το ανθρώπινο γένος.