Το Λιβάνι δρα ως ηρεμιστικό αιθέριο έλαιο. Μειώνει το άγχος και την νευρικότητα αλλά και βοηθάει στο αναπνευστικό, καταπολεμώντας πολλές ασθένειες. Χρησιμοποιείται επίσης και στη μαγειρική.
ΙΣΤΟΡΙΑ ”ΑΠΟ ΧΡΥΣΑΦΙ” ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΟЇΟΝ
Τον Νοέμβριο του 333 π.Χ. , κοντά στην Κιλικία της Νοτιοανατολικής Τουρκίας, ο Μέγας Αλέξανδρος νικάει με τα μισά στρατεύματα έναντι του αντιπάλου του, τον Δαρείο τον Γ’ στην περίφημη μάχη της Ισσού. Ο βασιλιάς των Περσών, πανικοβλημένος, τρέπεται σε άτακτη φυγή μαζί με τον στρατό του. Τέτοια ήταν η βιασύνη του να το βάλει στα πόδια που αφήνει στο πεδίο της μάχης μητέρα, σύζυγο και παιδιά αλλά και πολλά πολύτιμα λάφυρα.
Όταν ο Μέγας Αλέξανδρος έφτασε στην σκηνή του βασιλιά, πέταξε έξω ό,τι βρήκε. Ανάμεσα σ’ αυτά ήταν κι ένα κουτί που περιείχε έλαια, αλοιφές και αρώματα μεγάλης αξίας. Το κουτί άνοιξε και σκόρπισε παντού τ’ αρώματά του! Τότε, ο πιστός -ήδη από την περιπλάνησή του στην Ασία- θαυμαστής των αιθέριων ελαίων Μακεδόνας βασιλιάς νιώθει ενθουσιασμό από την νέα του ανακάλυψη. Πέρα λοιπόν από την συνήθεια που είχε μέχρι τότε να καίει ένα αραβικό θυμίαμα στον θρόνο του κάθε χρόνο, υιοθετεί και μία ακόμη. Άρχισε να στέλνει δώρα και σε φίλους του στην Μακεδονία και στην Αθήνα. Ένας από αυτούς έφτιαξε έναν υπέροχο βοτανικό κήπο στην Αθήνα, φυτεύοντας τα μοσχεύματα φυτών της Ανατολής.
ΧΡΗΣΗ ΑΙΘΕΡΩΝ ΕΛΑΙΩΝ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ
Στην Ασία οι Κινέζοι και μετά οι Άραβες στην Ευρώπη ήταν οι πρώτοι που άρχισαν να κάνουν εμπόριο πουλώντας αιθέρια έλαια. Νωρίτερα, Αιγύπτιοι και Ινδοί εισάγουν μεγάλες ποσότητες αιθέριων ελαίων, κυρίως μύρο, μάλλον για θρησκευτικούς σκοπούς.
Αυτό όμως που προκαλεί μεγάλη εντύπωση, είναι η αρχαιολογική ανακάλυψη που έχει χρονολόγηση πίσω στην Νεολιθική Εποχή. Είναι μία πρωτόγονη συσκευή απόσταξης ελαίων από ελιά και σουσάμι που βοηθούσε να παρασκευαστούν οι πρώτες αλοιφές!
Αργότερα, οι αρχαίοι Έλληνες και οι Ρωμαίοι χρησιμοποιούν όλα σχεδόν τ’ αρωματικά φυτά μ ‘ένα διαφορετικό τρόπο. Τα προσθέτουν στο κρασί τους κι έτσι χαρίζουν νέα αρώματα στα συμπόσιά τους ! Πέρα από αυτό, είναι γνωστό πως ο Διοσκουρίδης κι ο Γαληνός, που εκτελούσαν χρέη προσωπικών γιατρών των Ρωμαίων Αυτοκρατόρων, κατέφευγαν στα αιθέρια έλαια για να γιατρέψουν πολλές ασθένειες. Τέλος, σαν στοιχείο καλλωπισμού, τα αιθέρια έλαια δεν έλειπαν από την καθημερινή περιποίηση του δέρματος των γυναικών της αρχαίας εποχής. Πώς λοιπόν να μη γίνουν ο πιο πολύτιμος σύμμαχος για πάρα πολλές χρήσεις;