Μία ρετσίνα που μας γυρνά πίσω στον χρόνο και μας θυμίζει την παραδοσιακή γευστική ρετσίνα που έπινε ο παππούς!
Το ταξίδι στα κρασιά της Ελλάδος, περιλαμβάνει, χωρίς αμφιβολία, την Θεσσαλονίκη! Η μαλακή και ευκολόπιοτη αυτή ρετσίνα, μας έρχεται από τους αμπελώνες της Νέας Μεσήμβριας, που έχει συνδέσει άρρηκτα τ’ όνομά της με την οινοποιΐα. Εδώ αποτυπώνεται όλη η τέχνη της αμπελουργίας που έφεραν μαζί τους οι Μεσημβρινοί από την ιδιαίτερη πατρίδα τους,την ομώνυμη πόλη του Εύξεινου Πόντου. Ανάμεσα λοιπόν στα 5000 στρέμματα από αμπελώνες που συναντούμε στην Μεσήμβρια, επιλέξαμε αυτά που είναι τα πιο ποιοτικά. Προέρχονται από οικογενειακή επιχείρηση που κρατά την παράδοση επί σειρά ετών.
Αυτή η εξαιρετικά εύγεστη ρετσίνα έχει 12 βαθμούς αλκοόλης. Η αλκοολική της ζύμωση είναι ελεγχόμενη ενώ κατά την πραγματοποίησή της προστίθεται εκχύλισμα ρητίνης. Προέρχεται από τα διάσημα σταφύλια της ελληνικής ποικιλίας Ροδίτη που καλλιεργούνται πολύ στα εδάφη της Μακεδονίας.
Έχει γεμάτη και μεστή γεύση ενώ το χρυσοκίτρινο χρώμα της κλέβει τις εντυπώσεις. Τ’ αρώματά της είναι ανάμειξη λουλουδιών και φρούτων και η οξύτητά της πολύ ευχάριστη. Η επίγευση που αφήνει είναι υπέροχη!
Extra info: Τυποποείται σε συσκευασία PET. Έτσι είναι πανεύκολη και ασφαλής στην μεταφορά της.
ΙΣΤΟΡΙΑ ΑΠΟ ΧΡΥΣΑΦΙ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΟЇΟΝ
Ο πιο διασκεδαστικός θεός της Αρχαίας Ελλάδος, ο πιο κεφάτος, ο πιο πρόσχαρος, δε θα μπορούσε να είναι παρά ένας : ο θεός Διόνυσος! Προσέφερε στους ανθρώπους το πιο πολύτιμο, κατά τον ίδιο (!) δώρο, το κρασί.
Έτσι, συχνά τον βλέπουμε να παίρνει την παρέα του και να ταξιδεύει ανά την Ελλάδα για να διδάξει τα μυστικά της τέχνης του, της αμπελουργίας. Μαινάδες με ξέπλεκα μακριά μαλλιά, Σάτυροι και Σειληνοί, όλοι χόρευαν γύρω του τον εκστασιαστικό χορό τους , υμνώντας το κρασί ! Από αυτήν την ιδιόμορφη παρέα μάλιστα, από τους τράγους που περικύκλωναν τον θεό, τέθηκαν οι βάσεις της τραγωδίας.
Λέγεται μάλιστα πως από την στιγμή που ο τσοπάνης του βασιλιά της Αιτωλίας, Οινέας, ανακάλυψε τους καρπούς των σταφυλιών και τα έστυψε, ο Διόνυσος διάλεξε αυτό τ’ όνομα για το μαγικό ποτό : ”οίνος”!
Η ετυμολογία της λέξης ”κρασί” ακολούθησε αργότερα. Γεννιέται από την συνήθεια των Αρχαίων Ελλήνων να πίνουν το κρασί τους ΄΄κεκραμένο΄΄, δηλαδή ανακατεμένο με νερό.
Αναρίθμητες τέλος και οι ιστορικές και μυθολογικές αναφορές για τις γιορτές που τελούνταν προς τιμήν του θεού Διονύσου, τα περίφημα διονυσιακά μυστήρια για να ευχαριστήσουν τον Διόνυσο για το θεϊκό δώρο του προς το ανθρώπινο γένος.