Τραχανάς Σταρένιος και Γλυκός Χειροποίητος ”Της Γιαγιάς” 500 γραμμάρια

  Το πιο κλασικό ελληνικό φαγητό που ζεσταίνει τις παγωμένες ημέρες του χειμώνα −και όχι μόνο. Φτιάχνεται με τον παραδοσιακό, σπιτικό τρόπο aπό χοντροαλεσμένο, αναποφλοίωτο σιτάρι και αποτελεί την  συνηθέστερη εκδοχή γλυκού τραχανά. Μας έρχεται απευθείας από τα έμπειρα χέρια της γιαγιάς Άννας από το Άργος Ορεστικό και κλέβει τις καρδιές με την γλυκιά, γεύση του γάλακτος σε συνδυασμό με την ήρεμη γεύση του σιταριού.

Το  σχήμα του είναι κοκκώδες και ακανόνιστο ενώ το χρώμα του μαρτυρά πως η βάση του είναι το σιτάρι. 

ΙΣΤΟΡΙΑ ”ΑΠΟ ΧΡΥΣΑΦΙ”  ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΟЇΟΝ

Ιστορικά, ο χυλός που δυνάμωνε τους ήρωες και τους πολεμιστές της αρχαιότητας αλλά και της  ρωμαϊκής εποχής ήταν ο τραχανάς . Το σέρβιραν μέσα σε βαθιά, πήλινα, πανέμορφα πιάτα. Η παρασκευή του είχε ως βάση τις προϊστορικές τροφές που προσέφερε η αρχαία ελληνική γη : σιτάρι, αλεύρι, γάλα και γιαούρτι!

Και η Ανατολή όμως διεκδικεί την προέλευση του τραχανά. Μία ερμηνεία θέλει την ονομασία του να πηγάζει από την τουρκική λέξη «tark-haneh» που σημαίνει απλό και κοκκώδες φαγητό.

Για την προέλευση του ονόματος, το παραμύθι έχει, όπως πάντα, την δική του γνώμη! Κάποτε, στα βάθη της ανατολής, ένας χαλίφης με τον φίλο του, θέλησαν να πάνε μία βόλτα για να δουν πώς περνάει ο κόσμος έξω από το παλάτι. Εξουθενωμένοι από τον μεγάλο περίπατο, άρχισαν να νιώθουν πως πεινάνε. Έτσι, μόλις έπιασε η Δύση του ηλίου, μπήκαν στο πρώτο, πολύ φτωχικό σπίτι που βρήκαν. Εκεί, ζήτησαν ένα πιάτο φαγητό. Ο χυλός που τους προσέφεραν τους έκανε ν’ αναφωνήσουν έκπληκτοι πως ”τέτοια σούπα δεν έχουν ξαναφάει”.  Ο φτωχός άνθρωπος που προσέφερε την σούπα έφερε τ’όνομα ”darhane!” . Μπορεί λοιπόν από τότε το όνομα της σούπας ν’άλλαξε από “νταρχανέ” σε “τραχανάς” . Ωστόσο πάντα παραμένει ένα από τα πιο αγαπημένα εδέσματα των Βαλκανικών  λαών αλλά και της Μέσης Ανατολής.

Η ελληνική εκδοχή πάντως, θέλει τ’ όνομα του τραχανά να είναι αποτέλεσμα του συνδυασμού δύο λέξεων .”Τραγανός” με την λέξη “τραχύς”.

Όποιες κι αν είναι οι διαφωνίες ως προς την διεκδίκηση του ονόματος, όλοι συγκλίνουν στο εξής : η γεύση του τραχανά είναι η πιο χαρακτηριστική ελληνική γεύση. Μία γέυση που κρύβει μέσα στην απλότητά της όλη την μαγεία της − κατά το ήμισυ − ανατολίτικης κουλτούρας της χώρας μας.