Τσίπουρο Χύμα Με Γλυκάνισο 500 ml

 Τσίπουρο με σπόρους από το φυτό Γλυκάνισο.

Τσίπουρο από το τούρκικο cibre που σημαίνει αλκοολούχο ποτό. Αγιασμένον Νερό γιατί οι Μοναχοί του Αγίου Όρους έβγαζαν το δικό τους τσίπουρο τουλάχιστον από το 1590! Τσίπουρο Με Γλυκάνισο γιατί έχει καταπραϋντικές ιδιότητες αλλά και απίστευτο άρωμα!

Όποια ονομασία κι αν επιλέξετε, ένα είναι το σίγουρο : για το τσίπουρο το θεσσαλονικώτικο, το φημισμένο και το ιστορικό χρησιμοποιούνται εξαιρετικής ποιότητας σταφύλια. Επιπλέον, προέρχονται μόνο από τις κατάλληλες ποικιλίες κι έχουν φθάσει σ’ εξαιρετικό βαθμό ωρίμανσης πριν την απόσταξη.

Τα σταφύλια μεταφέρονται νωρίς─νωρίς στο οινοποιείο και κι εκεί συλλέγεται το απόσταγμα. Η συλλογή γίνεται σταγόνα – σταγόνα ώστε να κρατηθεί το άρωμα του σταφυλιού. Μετά την απόσταξη, ήρθε η ώρα το τσίπουρό μας να ξεκουραστεί. Για ένα χρονικό διάστημα ”ηρεμεί” μέσα σε ανοξείδωτες δεξαμενές ώστε να εξισορροπηθούν τα χαρακτηριστικά του.

Extra tip 1: Το τσίπουρο με γλυκάνισο ταιριάζει πολύ με μεζέδες που προσφέρει άφθονους η χώρα μας!

Extra info : Τυποποείται σε συσκευασία PET. Έτσι είναι πανεύκολο και ασφαλές στην μεταφορά του.

ΙΣΤΟΡΙΑ ”ΑΠΟ ΧΡΥΣΑΦΙ” ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΟЇΟΝ

Στην Αρχαία Ελλάδα έπιναν ”τρίμμα”! Από τους ελληνιστικούς ακόμη χρόνους διαβάζουμε πως οι Αρχαίοι Έλληνες είχαν ανακαλύψει το μαγικό ποτό που προκύπτει αν βράσουν τα σταφύλια. Προσέθεταν αρωματικά κι έτσι έμοιαζε ακόμη περισσότερο με το σημερινό τσίπουρο!

Την εποχή της Τουρκοκρατίας, οι γυναίκες του χαρεμιού απολάμβαναν με μεγάλη ευχαρίστηση το τσίπουρο που καθόλου δεν έμοιαζε με κρασί οπότε δεν απαγορευόταν από το Κοράνι!

  Από την άλλη, οι Αγιορείτες μοναχοί δεν σταμάτησαν ποτέ από τον 14ο αιώνα, να διαλέγουν τα στέμφυλα  από τα μετόχια τους για να παράξουν το τσίπουρό τους . Το προσέφεραν με χαρά μαζί με λουκούμια και καφέ στους επισκέπτες τους.  Ακόμη και όταν το καλοκαίρι του 1941, επισκέφθηκε το Άγιον Όρος μία γερμανική, ”επιστημονική”, ομάδα. Οι  φωτογραφίες ─ντοκουμέντα της εποχής, παρουσιάζουν αυτήν την ιδιόμορφη παρέα μοναχών και κατακτητών να πίνουν  το ”Αγιασμένο νερό”!

Το μόνο σίγουρο είναι πως από τους αρχαίους χρόνους μέχρι σήμερα, το τσίπουρο παρέμεινε σταθερό τόσο στην συνεχιζόμενη παραγωγή του όσο και στο συλλογικό ασυνείδητο ως το το ”νερό” που ενώνει τις παρέες με τους καημούς και τις χαρές τους.