ΣΥΣΤΑΤΙΚΑ:
ΙΣΤΟΡΙΑ ”ΑΠΟ ΧΡΥΣΑΦΙ” ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΟЇΟΝ
Η παράδοση της Ελλάδας, θέλει τα γλυκά το κουταλιού να κερδίζουν με το σπαθί τους την παντοτινή τους θέση δίπλα στο ελληνικό χαρμάνι, τον ζεστό φρεσκοκαβουρδισμένο καφέ. Οι γιαγιάδες μάλιστα έλεγαν πως ο σωστός ελληνικός καφές πίνεται σκέτος. Έτσι, σέρβιραν από δίπλα ένα μικρό πιατάκι με γλυκό από τα χεράκια τους, για να διώξουν την πικράδα από το στόμα. Η ιεροτελεστία του σερβιρίσματος είναι ίσως η πιο χαρακτηριστική έκφανση της ελληνικής κουλτούρας καθώς απαιτεί :
- την σωστή προετοιμασία του χαρμανιού. Ας μη ξεχνάμε το πολίτικο μυστικό που θέλει το μπρίκι να πρέπει ν’ ανεβοκατέβει 3 φορές πάνω στο μάτι, μόλις εμφανιστούν οι πρώτες φουσκάλες!
- την σωστή επιλογή του σερβίτσιου ανάμεσα στα πορσελάνινα πιατάκια και φλυτζανάκια που φυλάσσονταν από γενιές σε γενιές στις σμυρναίικες ”κοκκόνες”
- και φυσικά την σωστή επιλογή του γλυκού του κουταλιού ή και του λουκουμιού που θα συνόδευε τον καφέ.
Aνάλογα με την εποχή, υπήρχε και η αντίστοιχη ανάγκη να μη χαλάσει το φρούτο και να διατηρηθεί μέσα στο σιρόπι. Έτσι, κρατούσε και την νοστιμάδα του αλλά και τα θρεπτικά συστατικά του. H ποικιλία λοιπόν των γλυκών του κουταλιού,είναι ανεξάντλητη, ανάλογα με την περιοχή και τους καρπούς της! Αυτή ακριβώς η ποικιλία διευρυνόταν όλο και περισσότερο, όσο περνούσαν τα χρόνια. Περιελάμβανε και φύλλα λουλουδιών όπως για παράδειγμα το απαράμιλλο γλυκό τριαντάφυλλο. Περιελάμβανε ακόμη και ξηρούς καρπούς (για πολλούς δεν υπάρχει πιο ωραία γεύση από το γλυκό καρυδάκι).
Πέρα από συνοδευτικό του καφέ, το γλυκό το κουταλιού αποτελεί και μία αντιπροσωπευτική ένδειξη της ελληνικής φιλοξενίας. Μαζί μ’ένα ποτήρι κρύο νερό , το γλυκό προσφέρονταν και στους επισκέπτες αλλά και στους περαστικούς ταξιδιώτες ως μία χειρονομία αγάπης.